Καθώς το 2015 μας αποχαιρετά και το 2016 πλησιάζει πανηγυρικά να πάρει τη θέση του, γυρίσαμε πίσω για να δούμε ποιες σειρές μας ενθουσίασαν, ποιες σειρές μας απογοήτευσαν και τελικά ποιες ήταν οι καλύτερες σειρές της χρονιάς. Μετά από ώρες συζητήσεων και ανατροπών (τύφλα να έχει η eurovision) βρέθηκε η άκρη! Ιδού τα 10 Καλύτερα Anime για το 2015 σύμφωνα με την ομάδα μας.
Aκόμα μια σειρά της Weekly Shounen Jump στην οθόνη, αυτή τη φορά από το Studio Lerche. Με έναν καταπληκτικό και εικονικό Fukuyama Jun στον πρωταγωνιστικό ρόλο, το Assassination Classroom δίνει νέα τροπή στις σειρές με ανορθόδοξους δασκάλους, καθώς αυτή τη φορά ο δάσκαλος είναι ένα εξωγήινο... χταπόδι (;) το οποίο οι μαθητές αναλαμβάνουν να δολοφονήσουν με κίνητρο ένα χρηματικό έπαθλο ειδάλλως ο κόσμος θα καταστραφεί. Μέσα από αυτό το τρελό setting ο συγγραφέας ασκεί κριτική στο στεγνό και παρ' ολίγον τρομοκρατικό εκπαιδευτικό σύστημα της εποχής μας, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει τη δική του ματιά στην εκπαίδευση η οποία επικεντρώνεται στις ιδιαιτερότητες του κάθε μαθητή ως ανθρώπου και στο πόσο απαραίτητο είναι να έχεις και παιδεία και μόρφωση. 
Αναμφίβολα μία από τις πιο δυνατές κωμωδίες φέτος, το Osomatsu-san, μία τολμηρή παραγωγή του studio Pierrot, ήξερε πώς να τραβήξει τα βλέμματα ήδη από την πρώτη ημέρα της προβολής του, στοχεύοντας άπειρες σειρές και νέα tropes με φόντο χαρακτήρες που λειτουργούσαν παλιά αλλά δεν γνώριζαν αν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν πλέον προκαλώντας τόσο τα γέλια όσο και τη δυσαρέσκεια θεατών και παραγωγών άλλων σειρών με τα καμώματά του. Η ομάδα πίσω από τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία του όμως γνώριζε πολύ καλά τη μαγική συνταγή και δημιούργησε ένα διόλου ευκαταφρόνητο αποτέλεσμα, με πολλά κομμάτια του να αποτελούν κριτική για τη σύγχρονη ιαπωνική κοινωνία και ειδικότερα τους νέους και προσεγγίζοντας τους ήρωες της παιδικής ηλικίας πολλών παλιών φίλων των anime με μία διαφορετική οπτική; Τι θα γινόταν αν αυτοί οι ήρωες μεγάλωναν και δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν μέσα στην κοινωνία;
Κατώτερη από την πρώτη (παραγωγής Brain's Base) αλλά σαφώς ανώτερη από την δεύτερη, η τρίτη σεζόν του Durarara!!, ή μάλλον, το δεύτερο μέρος της δεύτερης σεζόν, από το Studio Shuka, βάζει τις βάσεις για το μεγάλο φινάλε της μεταφοράς μιας από τις πιο πολυαγαπημένες και δημοφιλείς ιστορίες των light novels. Ασφαλώς, η μεταφορά πάσχει από ο,τι πάσχουν όλες οι μεταφορές βιβλίων σε οθόνη: Αδυνατεί να καλύψει το σύνολο των σκηνών και των πληροφοριών στο μικρό χρονικό διάστημα που έχει στη διάθεσή της. Επιπλέον, η φύση της ιστορίας το κάνει ακόμα πιο δύσκολο, καθώς ουσιαστικά το Durarara κινείται μέσα από τις επιλογές των πρωταγωνιστών του, οι οποίοι στην πορεία ξεδιπλώνουν τους χαρακτήρες τους (παιδιά διαμάντια μιλάμε). Για να μπορέσει να κινηθεί η ιστορία γρήγορα λοιπόν, κόβεται αρκετό μέρος της ανάπτυξης των χαρακτήρων. Ακόμα κι έτσι, το Studio Shuka έμαθε από τα λάθη του πρώτου μέρους και τώρα κάνει ένα καταπληκτικό "μοντάζ", καταφέρνοντας να εξισορροπήσει τα δυο στοιχεία όσο το δυνατόν περισσότερο.
Το Oregairu είχε κερδίσει μία σημαντική θέση στις καρδιές των φίλων των άνιμε αλλά και των καλύτερων σειρών της κατηγορίας του και κάπως έτσι κέρδισε και το δικαίωμα μία δυναμικής επιστροφής. Περνώντας από τα χέρια του studio Brains Base στα χέρια του studio Feel, το Yahari Ore no Seishun Love Comedy wa Machigatteiru. Zoku επιστρέφει με νέα ομάδα στο σχεδιασμό, τη μεταφορά των κειμένων και τη σκηνοθεσία και μετά την πρώτη γκρίνια των αλλαγών υπενθυμίζει τι ήταν αυτό που το έκανε να ξεχωρίσει μία σειρά που φέρει τις λέξεις Love Comedy στον τίτλο της ανάμεσα σε άλλες σειρές του είδους της. Η σειρά αυτή τη φορά επιλέγει με επιτυχία να επικεντρωθεί στη σχέση των τριών πρωταγωνιστών και στις εφηβικές τους ανησυχίες καθώς οι νεαροί αναζητούν κάτι πιο βαθύ από τις επιφανειακές σχέσεις που βιώνουν καθημερινά και η τεταμένη ατμόσφαιρα μεταφέρεται στις αλληλεπιδράσεις τόσο μεταξύ τους όσο και με τους γύρω τους.
Η τελευταία σεζόν του τεράστιου, πολυσυζητημένου και χρυσού μας (ή ασημένιου;) Gintama μας ήλθε όχι από το μητρικό studio Sunrise, όπως οι προηγούμενες, αλλά από το θυγατρικό studio Bandai Namco Pictures. Δυστυχώς, η αλλαγή είναι εμφανέστατη σε κάθε αφοσιωμένο fan της μεταφοράς της επικής αυτής σειράς του περιοδικού Shounen Jump, καθώς η παραγωγή προσπαθεί πλέον υπερβολικά πολύ, έχοντας χάσει το ρυθμό του ιδιαίτερου χιούμορ της σειράς και τονίζοντας υπέρ του δέοντος τις δραματικές σκηνές, ενώ η ξεχωριστή τόλμη που το διέκρινε και στα βρόμικα αστεία αλλά και στις σκηνές μάχης έχει πια εξατμιστεί. Ακόμα κι έτσι όμως, το υλικό πάνω στο οποίο έχει βασιστεί η μεταφορά είναι από μόνο του τόσο καλό που αξίζει μια θέση σ' αυτή τη δεκάδα, με πετυχημένες παρωδίες άλλων σειρών και θίγοντας ζητήματα όπως η σεξουαλική ταυτότητα, η υιοθεσία και άλλα.
Πώς να περιγράψει άραγε κανείς το φαινόμενο που ονομάζεται Gatchaman Crowds Insight... Παραγωγής του studio Tatsunoko Productions, και με μόλις 12 επεισόδια (συν ένα ONA που λειτουργεί ως επεισόδιο 0), η σειρά αυτή αποτελεί τη συνέχεια της πρώτης σεζόν του Gatchaman Crowds, και ακριβώς όπως ο πρόδρομός της, χρησιμοποιεί υπερήρωες για την ανάδειξη κοινωνικών προβληματισμών. Μόνο που αυτή τη φορά, το φάσμα της κοινωνικής κριτικής διευρύνεται όσο ποτέ άλλοτε: Το Gatchaman Crowds Insight ασχολείται με την πολιτική. Μη σας ξεγελούν οι υπερδυνάμεις, οι κουλ στολές, ή οι μάχες. Είναι όλα τους πανέμορφα μεν, γαρνιτούρα δε. Το Insight πετυχαίνει μέσα σε ελάχιστο χρόνο να εξηγήσει τα παθολογικά αίτια της ψυχολογίας των μαζών, της κοινωνικής πίεσης και της ελευθερίας ή μη των επιλογών μας, και το κάνει με τρόπο περίτεχνο και αβίαστο. Μια καλογραμμένη σειρά που καλεί τους ανθρώπους να σκεφτούν για τον εαυτό τους.
Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα anime που βγήκαν στο τέλος του χρόνου, όμως τα περιμέναμε πώς και πώς και η μεταφορά από το χαρτί στη μικρή οθόνη δεν απογοήτευσε! H Madhouse, μία από τις πιο γνωστές εταιρείες παραγωγής άνιμε, έβαλε τα καλά της και μας έδωσε αυτή την οπτικοακουστική πανδαισία. Αν κι όχι με το μεγαλύτερο budget, αλλά σίγουρα αυτό που το διαχειρίστηκαν με τον καλύτερο τρόπο, έχουμε ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα πολύχρωμων μαχών, με εντυπωσιακά εφέ και ρευστό animation σε κάθε σκηνή καθημερινής τρέλας. Το anime "φτιάχνουν" ο φαλακρός μας πρωταγωνιστής που νικάει τα πάντα με μία γροθιά, η φρέσκια οπτική στην κλασική ιστορία υπερηρώων που θυμίζει αρκετά τα δυτικά κόμιξ, μα και οι χαρακτήρες που τον πλαισιώνουν κι αλληλεπιδρούνε μαζί του. Οι voice actors είναι επιλεγμένοι προσεχτικά, δίνουν φοβερές ερμηνείες και θεωρώ πως αυτός είναι ένας από τους λόγους που το κάνουν τόσο αξιομνημόνευτο κι άξιο για μια θέση σ'αυτή τη λίστα. Δεν πρέπει να παραλειφθεί το πιο ανεβαστικό και ίσως νοσταλγικό λίγο opening theme του.
To studio Bones πιάνει την ιστορία από εκεί που την είχε αφήσει, βγάζοντας τη συνέχεια του anime Noragami, έχοντας μάθει από τα λάθη τους. Εκεί που το πρώτο είχε μερικά filler επεισόδια που έκλεισαν ίσως με αντικλιματικό τρόπο την πρώτη σεζόν, εδώ μένουν πιστοί στο source material...και καταφέρνουν να το απογειώσουν! Ένα ήδη αγαπημένο cast, το ντύνει με το πιο όμορφα χρώματα και του δίνει ζωή με το καλύτερο animation. Τα μουσικά κομμάτια βοηθάνε να δημιουργηθεί τέλεια η ατμόσφαιρα που θέλει να μεταφέρει ο δημιουργός και η σκηνοθεσία φουντώνει την ένταση ακριβώς εκεί που πρέπει, γι ακόμα μεγαλύτερη κάθαρση στο τέλος. Οι νέοι χαρακτήρες που εμφανίζονται δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους προηγούμενους, κι όπως και πριν, όλοι μπλέκονται μεταξύ τους, άλλοτε τραγικά κι άλλοτε αναγκαία. Το μέγεθος της σεζόν, μόλις 13 επεισόδια, βοηθάει στην ουσιώδη μεταφορά του, αν και σ'αφήνει να θέλεις περισσότερο. Περιεκτικό, τραγικό, έντονο, γεμάτο ευχές και συναισθήματα από θνητούς και θεούς εξίσου, το Noragami Aragoto δεν απογοητεύει και τους πιο απαιτητικούς θεατές.
Άλλη μία θέση που καταλαμβάνει anime του studio Bones. Σε συνεργασία με την TOHO animations, αυτό το anime ίσως είναι ένα από τα πιο περίεργα κι ενδιαφέροντα της χρονιάς. Με τη λαμπρή σκηνοθεσία της Matsumoto Rie, που μεταφέρει έξοχα την πυρετώδη και σχεδόν τρελή κατάσταση που επικρατεί στην πρώην Νέα Υόρκη, πλέον Jerusalem's lot, με δαίμονες, πλάσματα του κάτω κόσμου, Βαμπίρ με νέο όνομα να κυκλοφορούν στους δρόμους και να κάνουν χαμό, ενώ οι άνθρωποι ή τα υπόλοιπα ειρηνικά όντα προσπαθούν να ζήσουν μέρα τη μέρα. Συμπαθητικοί χαρακτήρες που απλώς θέλεις να τους δεις να πετυχαίνουν, όπως τον πρωταγωνιστή μας Leonardo Wacth, αλλόκοτοι ή ιδιαίτεροι χαρακτήρες που δε μπορείς να μην αγαπήσεις, όλοι παρελαύνουν μπροστά από την οθόνη σε φρενήρη ρυθμό, που ακριβώς εξαιτίας όλου αυτού του χάους, δουλεύει. Με τον Yashuhiro Nightow στο πηδάλιο της πλοκής, δημιουργό άλλων αγαπημένων κλασικών όπως το Gungrave και το Trigun, δεν περιμένεις κάτι λιγότερο από αυτό που παίρνεις: ένα μέλλον αλλόκοτο, ανακατεμένο στο οποίο όλοι απλώς προσπαθούν να ζήσουν με τον καλύτερο τρόπο που μπορούν ή νομίζουν. Δυνατές σκηνές, όμορφα οπτικά εφέ, και μουσική που σε ταξιδεύει εκεί που θέλει, είναι ένα δυνατό anime που δικαίως καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση.
Με συνεχώς αυξανόμενο fanbase εντός κι εκτός της χώρας του και πρώτη εμφάνιση του στην μικρή οθόνη την Άνοιξη του 2014, το Haikyuu επέστρεψε και φέτος με τη συνέχεια της ιστορίας του Hinata και της ομάδας τους καθώς στοχεύουν για άλλη μια φορά να κατακτήσουν την πρώτη θέση στη περιφέρειά τους. Για την ποιότητα του animation που μπορεί να προσφέρει ανά διαστήματα ένα studio σαν το Production I.G ό,τι και να πούμε είναι λίγο, ακόμη όμως και χωρίς αυτό το Haikyuu αποδεικνύει ότι ένα τεράστιο, συμπαθητικό καστ με εξαιρετική χημεία μεταξύ των χαρακτήρων μπορεί να κάνει θαύματα ακόμη κι όταν η σειρά δεν επικεντρώνεται εντελώς στην εκπαίδευση των πρωταγωνιστών και ότι η εξέλιξη της προσωπικότητάς τους και της φιλίας τους είναι εξίσου σημαντική με την εξέλιξη των ικανοτήτων τους.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου