Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015



Σήμερα θα μιλήσουμε για πρώτη φορά εδώ για τη Natsume Ono, mangaka πολυδιαβασμένη και μάλιστα αρκετά αγαπητή στο δυτικό κοινό για να πείσει τις εκδοτικές εταιρίες να μεταφράσουν αρκετά από τα έργα της στην αγγλική. Πλέον μετράει 7 μεταφρασμένα έργα εκ των οποίων 5 είναι έργα ενός τόμου. Οι ιστορίες της Ono χαρακτηρίζονται κυρίως από το ιδιαίτερο σχέδιό της, την αγάπη της για την Ιταλία όπου σπούδασε ως νέα, τον αργό ρυθμό και την έμφαση στους χαρακτήρες. Ένα από αυτά τα έργα λοιπόν είναι και το Danza.




To Danza εκδόθηκε στα αγγλικά τον Δεκέμβριο του 2012 από τη Kodansha America σε ψηλή έκδοση και αποτελείται από έξι ιστορίες ασύνδετες μεταξύ τους, αλλά με κοινό θέμα, την αίσθηση ότι είσαι άγνωστος με κάποιον που κανονικά θα έπρεπε να νιώθεις ότι είναι κοντά σου. Το manga μάς εισάγει κατευθείαν στην ατμόσφαιρα που θέλει να μας βυθίσει η συγγραφέας, αφού στην πρώτη ιστορία μας διηγείται τη σχέση ενός νέου που μετά το διαζύγιο των γονιών του νιώθει απομακρυσμένος από τον πατέρα του. Όπως μας λέει ο ίδιος μέσα στην ιστορία: «δεν αποζητώ να νιώσουμε τώρα ως πατέρας και γιος, τουλάχιστον όμως θα ήθελα να νιώθουμε φίλοι».

Οι επόμενες ιστορίες συνεχίζουν στο ίδιο πνεύμα, παρουσιάζοντας 6 διαφορετικές σχέσεις ανάμεσα σε αδέρφια, παιδιά και γονείς. 3 από τις ιστορίες λαμβάνουν χώρα στην Ιταλία την οποία η Ono υπεραγαπά και δεν φοβάται να το δείξει μέσα από τις δουλειές της.

Οι σελίδες του manga διέπονται από μία ελαφρά μελαγχολία για σχέσεις που χτίστηκαν λάθος και θα μπορούσαν να είναι αλλιώς και προσφέρουν αρκετά θέματα προς σκέψη στον αναγνώστη. Με τις ιστορίες να εξελίσσονται αργά μέσα στις σελίδες τους, η μεγαλύτερη δύναμη των ιστοριών είναι περισσότερο το ξετύλιγμα των χαρακτήρων και το κουβάρι των προσωπικών τους σχέσεων παρά η ροή του. Danza στα ιταλικά θα πει χορός. Κάπως έτσι χορεύουν και οι σκέψεις του αναγνώστη ανάμεσα στις ιστορίες, συνοδευόμενες από ένα γλυκόπικρο συναίσθημα.



Αν κάτι μπορεί να απωθήσει τον νέο αναγνώστη είναι το πρωτότυπο σχέδιο της mangaka με τις ελεύθερες γραμμές, την έμφαση στα μάτια και τα λιτά παρασκήνια. Ωστόσο η Ono ποτέ δε φάνηκε να παραμελεί το σχέδιό της, αντίθετα αυτό προσαρμόζεται ανάλογα με την ιστορία. Στο Danza φαίνεται να δίνεται περισσότερο έμφαση στα πρόσωπα παρά στα σώματα τον χαρακτήρων, επιλογή έξυπνη για μία σειρά που επικαλείται περισσότερο το συναίσθημα του αναγνώστη, ωστόσο μπορεί να φανεί παράξενο ανατομικά σε όσους δεν έχουν συναντήσει ποτέ άλλοτε το σχέδιό της. 

Όσον αφορά την πλοκή των σύντομων ιστοριών, παρότι οι ιστορίες της έχουν αρχή, μέση και τέλος και δεν απομακρύνονται από την αρχική τους λογική, δυστυχώς η ποιότητα τους δεν είναι σταθερή σε όλο τον τόμο και πιθανότατα ο κάθε αναγνώστης θα ξεχωρίσει περισσότερο 2-3 ιστορίες περισσότερο από άλλες, ειδικά αν θεωρεί κάποια οικογενειακά θέματα αρκετά τετριμμένα σε σειρές παρόμοιου είδους.

Αξίζει να το έχει κάποιος στη βιβλιοθήκη του; Ίσως θα έπρεπε πρώτα να αγαπήσει τη Natsume Ono μέσα από άλλες πιο ώριμες δουλειές της για να πειστεί πω ναι, προτείνεται όμως σε όσους αγαπούν διαφορετικά και εναλλακτικά είδη σχεδίου, slice of life και γλυκόπικρες ιστορίες. Η έκδοση της Kodansha είναι επίσης αρκετά ικανοποιητική από άποψη ποιότητας και η μετάφραση συνοδεύεται από ενδιαφέρουσες υποσημειώσεις για μεταφραστικές επιλογές στο τέλος του τόμου.

Final Verdict:  8/10
Shelf Worthy: 7.5/10




1 σχόλιο:

  1. Αγαπώ όσες δουλειές της Ono έχω δει και διαβάσει. Το Danza το έχω περήφανα στη συλλογή με τους ελάχιστους τίτλους που έχω αλλά θα συμφωνήσω ότι υπάρχει τεράστια πιθανότατα πολλοί να δούνε το σχέδιο της και να την αποφύγουν κάτι το οποίο είναι τεράστιο λάθος. Δεν λένε τυχαία άλλωστε "μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του". Καλούτσικη κριτική αν και ίσως θα την ήθελα λίγο πιο εκτεταμένη με λίγα λόγια για κάθε ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή