Με τη σεζόν που πέρασε ακόμα φρέσκια στο μυαλό μας, και την καινούργια ακόμα να μην έχει κατασταλάξει τελείως μέσα μας, είναι νομίζω μια ικανοποιητική στιγμή για να μιλήσουμε για μια σειρά 13 επεισοδίων της ανοιξιάτικης σεζόν, που πολλοί περιμέναμε και σίγουρα αγαπήσαμε. Λόγος φυσικά γίνεται για το Boku no Hero academia.
Μπορεί κάποιος να πει πως τα μέλη αυτού του γκρουπ είναι μεγάλοι φαν του συγκεκριμένου franchise και δε θα έχει άδικο εφόσον ένα από τα πρώτα άρθρα που δημοσιεύσαμε ήταν ένα preview του shounen manga Boku no Hero Academia (BnhA), πάνω στο οποίο βασίστηκε το anime .
Βέβαια, "βασίστηκε" είναι ένας πολύ φτωχός όρος για να περιγράψει αυτό που έκανε το Studio Bones με το υλικό που του δόθηκε. Γιατί, από τις 4 Απριλίου μέχρι και τις 26 Ιουνίου του 2016, αυτό το στούντιο μας διασκέδασε και κυριολεκτικά αιχμαλώτισε το ενδιαφέρον μας με αυτήν την άκρως επιτυχημένη μεταφορά, με τον Nagasaki Kenji στη σκηνοθεσία και τον Kuroda Yousuke στην επιμέλεια του σεναρίου να είναι οι κυρίως υπεύθυνοι γι αυτό το άρτιο αποτέλεσμα.
Αλλά τι εννοώ με το ότι "βασίστηκε είναι ένας πολύ φτωχός όρος"; Λοιπόν, αυτό που θέλω να πω είναι πως η μεταφορά του συγκεκριμένου manga στη μικρή οθόνη ίσως ήταν το όνειρο κάθε αναγνώστη που βλέπει την αγαπημένη του ιστορία να παίρνει το πράσινο φως για να ενσαρκωθεί με χρώμα και κίνηση, εφόσον στιγμή προς στιγμή, γεγονός προς γεγονός μεταφέρθηκε με απόλυτη πίστη και ακρίβεια. Τίποτα δεν παραλείφθηκε, τίποτα δεν έμεινε στην άκρη και κανείς χαρακτήρας δεν παραμελήθηκε, ενώ η πυκνότητά του είναι αξιομνημόνευτη: 21 κεφάλαια του manga καλύφθηκαν μέσα σε 13 επεισόδια του anime. Η αναλογία είναι μικρότερη από 2 προς 1! Κι εκεί που αυτό ίσως θα θεωρούνταν φλύαρο ή αχρείαστο σε άλλα anime, σ'αυτό είναι απλώς η αναγκαιότητα, εφόσον η πένα του Horikoushi Kouhei, manga-ka του BnhA, δεν αφήνει τίποτα περιττό πάνω στη σελίδα.
Σ'αυτό το anime βλέπουμε την καθημερινή ζωή ενός πολύ ξεχωριστού σετ μαθητών, μαθητών που προσπαθούν να γίνουν ήρωες, γεμάτο χιούμορ, δράση, μαθήματα και σοβαρές στιγμές λίγες κι εκλεκτές, μόνο εκεί που πρέπει.
Όμως ας τα πάρουμε ένα ένα.
Η πλοκή.
O Midoriya Izuku είναι ένα απλό καθημερινό παιδί, του οποίου το όνειρο είναι να γίνει Ήρωας, σαν αυτούς που βλέπουμε στην τηλεόραση. Κι αν αυτό ακούγεται ουτοπικό σε μας και στον δικό μας κόσμο, στον κόσμο του BnhA σίγουρα δεν είναι, εφόσον, όχι πολλές δεκαετίες πριν, άνθρωποι ξαφνικά ανέπτυξαν υπεράνθρωπες δυνάμεις, τις οποίες ονομάσανε "Quirks". Όσο περνούσε ο καιρός, σε τόσο περισσότερους εμφανίζονταν, ώσπου μέχρι και 80% του πληθυσμού έχει αυτά τα Quirks. To 20% που απέμεινε, που δεν έχει παρουσιάσει κάποια ιδιαιτερότητα, ονομάζονται quirkless.
Κι ο Izuku ήταν ένας απ'αυτούς. Όμως ο Izuku είναι πεισματάρης και θέλει να τα καταφέρει, ακόμα και χωρίς quirk. Θέλει να μπει στον κόσμο των ηρώων, τον κόσμο που τόσο αγαπά και συνεχώς μελετά και ερευνεί (κερδίζοντάς του το ψευδώνυμο hero otaku ή γενικώς nerd) και να γίνει ο καλύτερος ήρωας στον κόσμο, ακριβώς όπως το είδωλό του, τον Νούμερο 1 Ήρωα στον κόσμο, All Might.
Η επιμονή και η αποφασιστικότητά του παρά την αδυναμία του, είναι τρεις από τους λόγους που κάνουν έναν από τους συμμαθητές του και παλιότερους "φίλους" - ας το πούμε γνωστούς καλύτερα για την ώρα - Bakugou Katsuki(aka Kacchan) να του κάνουν τη ζωή δύσκολη και να τον υποτιμούν δημοσίως συνεχώς - αν κι εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι γενικώς η συμπεριφορά προς τους quirkless δεν είναι η καλύτερη από την κοινωνία γενικώς -.
Και πώς γίνεται, μέσω μερικών ευτράπελων γεγονότων, ο Izuku έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με το είδωλό του. Όμως αποκαλύπτεται ένα μεγάλο μυστικό: ο All Might δεν είναι και τόσο mighty (συγχωρείστε το λογοπαίγνιο)! Εκεί που στεκόταν κορδωμένος και γεμάτος μυς, πήρε μια σκελετική σχεδόν μορφή. Πλέον δε μπορεί να παραμένει δυνατός για πάνω από 3 ώρες τη μέρα, εξαιτίας μιας μάχης πριν 5 χρόνια. Μετά απ'αυτήν την αποκάλυψη, συνεχίζει να απομυθοποιείται ο ήρωας στα μάτια του νεαρού, ενώ του δίνει τη χαριστική βολή, όταν του λέει απόλυτα ότι ένας άνθρωπος δίχως quirk δε μπορεί να γίνει ήρωας. Καλύτερα να γίνει αστυνομικός.
(Κι όταν στο λέει αυτός, τουλάχιστον ξέρεις ότι μιλάει από πείρα.)
Κάπου εκεί, αφού χωρίζονται με τον All Might, παίρνει τον δρόμο του γυρισμού. Όμως καθώς περπατάει, ακούει χαμό και μαθαίνει πως ένας Villain τρομοκρατεί κάποιο μέρος της πόλης, ενώ έχει πάρει αιχμάλωτο έναν νεαρό...και ποιον νεαρό; Τον Kacchan! Οι ήρωες που ήταν εκεί δε μπορούσαν να βοηθήσουν, ο κόσμος φοβόταν και ο Kacchan...o Kacchan ήταν έτοιμος να πνιγεί και να γίνει ένα με τον Villain! Υπερνικώντας τον φόβο του από απλό ένστικτο, ο Izuku ξεχύνεται μπροστά και τρέχει να σώσει τον φίλο του! Γιατί; Γιατί "τα μάτια σου φαινόταν σαν να έλεγαν θέλω βοήθεια" κι εκεί που ήταν έτοιμοι και οι δύο να χαθούν, έρχεται ο All Might να σώσει την κατάσταση.
Μετά από πολλή ώρα, κι αφού τελειώνουν τα διαδικαστικά με την αστυνομία και τους υπόλοιπους ήρωες, ο Izuku επιτέλους φτάνει προς το σπίτι του...μόνο για να του ανακόψει την πορεία ο All Might και να του πει: "Μπορείς κι εσύ να γίνεις Ήρωας." αποκαλύπτοντάς του ότι το quirk του μπορεί να περάσει από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Και κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία μας. Ο Midoriya εκπαιδεύεται από τον All Might, το είδωλό του, για να μπει στο UA, την καλύτερη και πιο γνωστή σχολή Ηρώων - γιατί εκεί πήγε και ο All Might -. Μέσα σε 10 μήνες πρέπει να γίνει σωματικά αρκετά δυνατός για να αντέξει το quirk.
Οι χαρακτήρες και η ανάπτυξή τους
Είτε μιλάμε για τον πρωταγωνιστή, είτε για τον All Might, είτε για τον εκρηκτικό Kacchan, είτε τους συμμαθητές και τους δασκάλους, ακόμα και τους γονείς, για όποιον και να μιλάμε...το σίγουρο είναι ότι όλοι τους αξίζουν τον χρόνο μας. Μία από τις πιο προσεγμένες πτυχές, εφόσον και ο manga-ka τους έδωσε με αγάπη, αλλά και ο Kuroda Yousuke δεν έκοψε καμία από τις σημαντικές στιγμές στους, τους έδωσε όλον τον χρόνο που τους είχε αφιερωθεί και τους προσέγγισε με προσοχή και αγάπη.
Ο Μidoriya Izuku, ή Deku όπως τον αποκαλεί ο Kacchan κοροϊδευτικά, αγχώνεται πολύ, κλαίει συχνά, ίσως δεν υπερασπίζεται όσο πρέπει τον εαυτό του, όμως είναι αποφασιστικός κι επίμονος. Ντροπαλός, γλυκός και φιλικός με όλους, προσπαθεί πάντα για το καλύτερο. Γεννημένος - και μεγαλωμένος - Ήρωας όχι γιατί θέλει να νικάει Villains και να γίνει διάσημος, μα γιατί θέλει να βοηθάει τους άλλους όπως μπορεί και να πιστεύει το καλύτερο γι αυτούς. Είναι συμπαθητικός, μας κάνει να τον αγαπήσουμε. Όμως ταυτόχρονα, τον βλέπουμε να δυναμώνει και σωματικά και ψυχικά, να αναπτύσσεται, σιγά σιγά να ορθώνει το ανάστημά του, ακόμα και στον επιβλητικό Kacchan. Ντροπαλός αλλά ποτέ δειλός, πάντα έτοιμος για δράση και αναλυτικός όσο κανένας, όλα αυτά μας βοηθάνε να τον καταλάβουμε από νωρίς, να τον αγαπήσουμε και να χαιρόμαστε στις επιτυχίες του.
Ο All Might, εμβληματική παρουσία από το πρώτο επεισόδιο ως το τελευταίο. Ο τραυματισμένος Ήρωας, που κρύβει τον πόνο και τον φόβο του πίσω από ένα τεράστιο χαμόγελο, αλλά πάντα συνεχίζει να προχωρά προς το καθήκον του. Ξαποσταίνει, αλλά δεν σταματά. Παρά το σοβαρό του πρόβλημα, συνεχίζει να είναι η κολόνα που στηρίζει την Ειρήνη στον κόσμο των Ηρώων παγκοσμίως. Είναι ο δυνατότερος, ο καλύτερος Ήρωας στον κόσμο και μέντορας του πρωταγωνιστή. Περισσότερα γι αυτό θα πω αργότερα, τη μεταξύ τους σχέση, οπότε εδώ ας μου επιτραπεί να το περάσω και να σχολιάσω το πόσο εύκολα θα μπορούσε ο All Might να ήταν ένα απλό στερεότυπο, ένας "πολύ δυνατός" άνθρωπος που πέφτει στα κλασικά κλισέ. Όμως αντ' αυτού κι εξαιτίας της αδύναμης μορφής του, πήραμε έναν πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρα, που δεν απογοήτευσε κανέναν με την προσωπικότητα του, είτε είναι σοβαρός, είτε όχι. Ζήτησε συγγνώμη όταν έκανε λάθος, αναγνώρισε την αξία του Izuku, έδειξε πως τα λόγια από μόνα τους ποτέ δεν είναι σημαντικά αν δε συνοδεύονται από πράξεις, μας έδειξε την ευάλωτη πλευρά του μαζί με τη δυνατή καθώς και το πόσο τρομακτικός είναι ένας καλός άνθρωπος όταν θυμώνει. Ένας πραγματικός Ήρωας, που δεν πρόκειται να σταματήσει.
Και πώς μπορεί κανείς να αφήσει απ'έξω το φλογερό ταμπεραμέντο της κυριολεκτικής βόμβας ονόματι Kacchan - εντάξει, σταματάω με τα λογοπαίγνια -. Νταής προς τον Izuku, πάντα έτοιμος να εκραγεί - συγγνώμη, τελευταίο - με τον θυμό πάντα ένα συναίσθημα μακριά, γεμάτος ενέργεια και δύναμη. Όμως είναι έξυπνος, ευέλικτος, με φοβερή αίσθηση μάχης. Αλαζόνας αλλά όχι αβάσιμα, τρομοκρατεί τον πρωταγωνιστή επιδεικνύοντας τη δύναμή του. Περνάει κι εκείνος στην ίδια σχολή - πρώτος πρώτος στη βαθμολόγια μάλιστα - και για τις πρώτες μέρες όλα βαίνουν καλώς. Μα σε μια σχολή που όλοι έχουν δυνατά quirks και μπαίνουν μόνο οι καλύτεροι, δεν αργεί να πάρει ένα δυνατό reality check, ενώ ταυτόχρονα να μείνει άναυδος κι από το γεγονός ότι ο Deku έχει εν τέλει quirk. Πολλά κόμπλεξ ανωτερότητας και κατωτερότητας, μία μπάλα μπερδεμένων συναισθημάτων, όπως και ο Midoriya, έτσι κι αυτός περνά τα δικά του εμπόδια - ή μάλλον πρώτη φορά έρχεται αντιμέτωπος με τέτοια - και βγαίνει λίγο διαφορετικός. Θέλει να είναι πάντα ο καλύτερος, αλλά για πρώτη φορά καταλαβαίνει ακριβώς τι μπορεί να σημαίνει, γι αυτό και το ανακοινώνει στον κόσμο - και στον Deku -. Ένας χαρακτήρας με ιδιαίτερο κέντρο βάρους σε όλη τη σειρά, μια από τις πιο περίπλοκες προσωπικότητες σε όλο το anime, o θυμωμένος Kacchan σίγουρα είναι από τους πιο επιβλητικούς χαρακτήρες.
Φυσικά, η ίδια προσοχή έχει δοθεί και στους υπόλοιπους χαρακτήρες, που αν κι ακόμα δεν είχαμε χρόνο να δούμε εκτεταμένα, τους είδαμε στο παρασκήνιο ή το προσκήνιο με ενδιαφέροντες τρόπους. Uraraka Ochako, Iida Tenya, τα δύο παιδιά που μαζί με τον Deku αποτελούν το πρωταγωνιστικό τρίο, ας το πούμε, έχουν ιδιαίτερη προβολή, μα οι άλλοι δεν είναι απλά ονόματα στο χαρτί της τάξης για παρουσίες. Όλοι έχουν τη φωνή τους, τις σκηνές τους και τις ατάκες τους, και το πιο όμορφο απ'όλα είναι πως στο anime, όχι μόνο δεν διάλεξαν να "σβήσουν" τις μικρές σκηνές τους για να κάνουν χώρο για περισσότερο υλικό μεταξύ των κύριων πρωταγωνιστών, μα ίσα ίσα που τις εμπλούτισαν ενώ πρόσθεσαν και δυο τρεις σκηνές - αν και χωρίς διάλογο - που έδειχναν καλύτερα τις δυνάμεις ή τον χαρακτήρα τους.
Φυσικά, οι δάσκαλοι παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο, όπως και οι γονείς - κυρίως η μαμά του Izuku, Inko Midoriya, που είδαμε αρκετά - γιατί στην ουσία είναι αυτοί που δίνουν το παράδειγμα. Ο δάσκαλος υπεύθυνος για την τάξη 1-Α στην οποία ανήκει κι ο πρωταγωνιστής, Aizawa Shouta, τους φαίνεται ιδιόρρυθμος, απόμακρος και σκληρός, μισεί τα ΜΜΕ, όμως θα έκανε τα πάντα για να σώσει τους μαθητές του, κάτι που απέδειξε μάλιστα. Η μαμά του Midoriya τον υποστηρίζει και είναι πάντα στο πλάι του, όσο κι αν ανησυχεί γι αυτόν. Τον αγαπάει και τον προσέχει. Όλοι οι ενήλικες είναι παρόντες...όμως περισσότερα γι αυτό θα πω παρακάτω.
H σχέση Izuku - All Might
Δεν είναι τυχαίο που αυτοί οι δύο τα πάνε τόσο καλά μεταξύ τους, ούτε είναι τυχαίο πως ο ένας είναι ο #1 Ήρωας στον κόσμο ενώ ο μικρός φιλοδοξεί να γίνει εκείνος κάποια μέρα. Τους ενώνει κάτι πολύ βαθύτερο από τη σχέση δασκάλου-μαθητή: γιατί ο Izuku δεν είναι απλώς μαθητής, είναι ο διάδοχος. Η φιλοδοξία του μικρού σε αντίθεση με την αγνή του φύση και την τάση να νοιάζεται περισσότερο για τους άλλους απ'τον εαυτό του, καθώς και την κατανόησή του για το τι πραγματικά είναι ένας ήρωας, όλα αυτά αντιδρούν με τον All Might με τον καλύτερο τρόπο. Πιο σημαντικός από έναν απλό μαθητή, πιο βαθιά κατανόηση από αυτή του απλού μέντορα, ο All Might γαλουχεί κι έχει γαλουχήσει και χωρίς να το ξέρει, τον Midoriya όχι μόνο σωματικά, αλλά ψυχικά και νοητικά. Γιατί μπορεί να συναντήθηκαν πρόσφατα, μα ο μικρός Izuku έβλεπε τα κατορθώματά του από τότε που ήτανε μωρό. Πριν μάθει ότι δεν έχει quirk, αυτός ήταν η έμπνευσή του. Ακόμα κι όταν έμαθε ότι δεν έχει δυνάμεις, αυτόν είχε σαν πρότυπο: τον σωστό, τον ηθικό, τον δεκτικό, τον ταπεινό αλλά γεμάτο αυτοπεποίθηση #1 Ήρωα στον κόσμο ολόκληρο, All Might.
Γιατί ο All Might ήταν και είναι όλα όσα περίμενε και έβλεπε ο Midoriya. Και αυτό το ίνδαλμα, του επιβεβαίωσε ότι ναι, αξίζει, έχει τα φόντα να γίνει Ήρωας. Του είπε ότι μπορεί να γίνει, και του προσέφερε τον τρόπο. Είναι το όνειρο, το μέλλον και η ουτοπία του μικρού, είναι εκεί και είναι πραγματικός.
Γι αυτό η σχέση τους είναι ίσως το πιο ενδιαφέρον κομμάτι, όσον αφορά τους χαρακτήρες. Είναι ο διάδοχος και ο βασιλιάς · ο οπαδός και ο διάσημος · ο μαθητής κι ο δάσκαλος · ο εκπαιδευόμενος ήρωας κι ο Ήρωας. Είναι το πριν και το μετά. Κι όσο περίεργο κι αν φαίνεται, είναι η πατρική φιγούρα του anime και φυσικά του Midoriya εφόσον ποτέ δε βλέπουμε τον πατέρα του. Είτε συνειδητά απ'την αρχή είτε όχι, ο mangaka τον άφησε απ'έξω και πολλές από τις συζητήσεις που μπορεί να είχαν πατέρας και γιος, καθώς και τη δυναμική αυτή, την παρατηρούμε σε αυτούς τους δύο.
The visuals
Όπως φαίνεται και από τις εικόνες, ένα από τα δυνατά του χαρτιά, είναι τα ζωηρά χρώματα, οι ευρηματικές στολές, το σχέδιο...όλα αυτά προσδίδουν μια μοναδικότητα στο anime. Συνδυάζοντας το δυτικό με το Ιαπωνικό στυλ και χρωματισμού αλλά και στο σχέδιο - κυρίως - πολλές γωνίες έχουν στρογγυλοποιηθεί ενώ οι εκφράσεις του προσώπου αλλά και τα μάτια έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Έχει έντονα χρώματα, έντονες εκρήξεις, πολλές διαφορετικές στολές σαν τα κουστούμια ηρώων που πραγματικά ανυπομονούσες να δεις.
Ο τρόπος που φέρανε στη ζωή τις διαφορές μεταξύ των χαρακτήρων, από το πώς κινούνται, κάθονται ή ακόμα στέκονται, που μπορείς να καταλάβεις την προσωπικότητα του καθένα χωρίς καν να μιλήσει, είναι επίσης ένα κατόρθωμα. Τέλος, είναι ενδιαφέρον πως ο κάθε χαρακτήρας έχει διαφορετικό σωματότυπο απ'τον άλλον, έχει αρκετή ποικιλία κι όχι μόνο εκεί! Δεν πέφτει καθόλου στο κλισέ του "ίδιο πρόσωπο με άλλα μαλλιά" από το οποίο πολλά anime υποφέρουν.
Αν και το animation δεν είναι το καλύτερο που έχει βγάλει ποτέ το στούντιο, σίγουρα δεν είναι κακό, ούτε καν μέτριο, και δίνει ακριβώς εκεί που πρέπει τον προϋπολογισμό του. H σκηνοθεσία του μάλιστα, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των μαχών, είναι αυτό που το κάνει αξιομνημόνευτο. Χρησιμοποιεί ακραίες γωνίες, καθοδικές ματιές, ακόμα και μια τεχνική που δεν έχω δει συνήθως σε anime, κυρίως σε ταινίες, όπου αισθάνεσαι ότι κρατάνε τον φακό πάνω στη σκηνή συνεχόμενα, χωρίς να το κόβουν, για να βγει πιο ρευστό το αποτέλεσμα. Μια από τις ωραιότερες τεχνικές τους είναι όταν έχουν τον φακό πιο χαμηλά, ειδικά όταν ο αντίπαλος είναι δυνατότερος από τον πρωταγωνιστή, και δείχνουν με έξυπνο τρόπο πως, στην ουσία, το εμπόδιο που πρέπει να υπερπηδήσει είναι μεγάλο. Όταν χρησιμοποιείται από τη σκοπιά του Deku ειδικά, μας δίνει πολύ έξυπνα την οπτική του προς τον εαυτό του και τους άλλους, και πάλι χωρίς να μας το λέει, μα υποσυνείδητα μας το δείχνει.
Κάτι επίσης αξιομνημόνευτο είναι και το πώς άλλαζαν τα χρώματα, μέχρι και το μελάνωμα σχεδόν, επάνω στους χαρακτήρες, όταν κάτι σημαντικό γινόταν, ή ένας από τους χαρακτήρες έφτανε σε μια αποκάλυψη. Φυσικά οι αστείες σκηνές και οι απλές σκηνές είναι πιο απλές, αλλά αυτό είναι λογικό και για οικονομικούς λόγους μα και γιατί δε θα ταίριαζε και πολύ στο στυλ του, να είναι πάντα στην τσίτα.
Οι voice actors/ the music
Είναι πολύ σημαντικό να υπογραμμίσουμε το πόσο καλή δουλειά έκαναν οι άνθρωποι που είχαν την ευθύνη να δώσουν φωνή στους χαρακτήρες, μα και εκείνοι που είχαν την ευθύνη να "ντύσουν" όλο το anime με τη σωστή μουσική επένδυση.
Οι voice actors είχαν την ευθύνη να αιχμαλωτίσουν σωστά την προσωπικότητα του κάθε χαρακτήρα και οι πιο σημαντικοί ήταν οι τρεις που εμφανίστηκαν πρώτοι: ο Yamashita Daiki σαν Midoriya Izuku, ο Miyake Kenta σαν All Might και τέλος ο Nobuhiko Okamoto, σαν Katsuki Bakugou.
Εδώ να σημειωθεί πως τη μεγαλύτερη, πραγματικά ηράκλεια αποστολή, την είχε ο Miyake Kenta, εφόσον ο ίδιος ο manga-ka είχε επιστήσει το πόσο σημαντικό είναι να βγει σωστή, να έχει τον σωστό τόνο μα και να αποδίδει όλη την προσωπικότητα του All Might φυσικά. Επίσης, το μότο του ("Watashi ga kitta!"), έπρεπε να έχει τη σημαντικότητα που του προσδίδεται. Και χωρίς οι άλλοι χαρακτήρες να το επισημάνουν, έπρεπε να ακούγεται τόσο βαρύγδουπο όσο ήταν. Φυσικά, ο Miyake Kenta το κατάφερε και με το παραπάνω, ενώ κατάφερε να ενσαρκώσει και τον σκελετωμένο All Might με την ίδια ευκολία, χωρίς να αλλάζει πολλά στη φωνή του, αλλά μόνο από τον τόνο καταλάβαινες πως πλέον δεν είναι ο μυώδης άνδρας που χαμογέλαγε μπροστά στις κάμερες.
- όσον αφορά τον Yamashita Daiki δηλαδή τον πρωταγωνιστή μας Deku, ο ίδιος ο manga-ka όταν είχε ερωτηθεί, απάντησε αν και ποτέ δεν πολυσκέφτηκε πως θα ήταν η φωνή του Midoriya, με το που τον άκουσε σκέφτηκε "ώστε έτσι είναι ο Izuku" -
Βέβαια, νομίζω ότι κατά κοινή ομολογία, αυτός που έκανε την δυσκολότερη δουλειά κι επιτυχημένα, ήταν ο Nobuhiko Okamoto στον ρόλο του μόνιμα εκνευρισμένου Katsuki που σχεδόν πάντα φώναζε. Μα κι όταν δε φώναζε, μιλούσε με τόσο νεύρο που αυτομάτως θα προβλημάτιζε τον οποιονδήποτε. Όμως ο Nobuhiko, γνωστός κι από ρόλους όπως Nishinoya Yuu, από το Haikyuu!! και Rin από το Ao no Exorcist, έβαλε όλο του το ταλέντο στο να δώσει φωνή σε τόσο δύσκολο χαρακτήρα, καταφέρνοντάς το πανηγυρικά.
Ενώ όλη κάνανε εξαίρετη δουλειά ιδιαίτερη αναφορά αξίζουν κατ' εμέ και οι Suwabe Junichi (Archer από Fate Stay/night και Hayama Akira από Shokugeki no Souma) που υποδύθηκε τον καθηγητή Aizawa Shouta και η Aoi Yuuki (Diane από Nanatsu no Taizai) φωνή της Asui Tsuyu που φέρανε εις πέρας δύο και πάλι δύσκολους χαρακτήρες.
Η μουσική επένδυση ήταν πολύ καλή επίσης, με σωστά τοποθετημένα έντονα κομμάτια μα και ήρεμα για τις πιο χαλαρές κι αστείες στιγμές χωρίς να το υπερφορτώνουν. Φυσικά κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει το καλύτερο opening της προηγούμενης σεζόν, The day από τους Porno Graffitti (οι ίδιοι κάνανε το πρώτο opening του Fullmetal Alchemist, Melissa) ενώ και το ending Heroes ήταν πάρα πολύ καλό, από τους Brian the sun.
Oι υπαρκτοί ενήλικες
Μπορεί να φαίνεται κάτι περίεργο να μπει σε οποιαδήποτε λίστα θετικών για οποιοδήποτε anime, μα αυτό είναι shounen και σ'αυτό το γένος, συνήθως, οι γονείς και γενικώς οι ενήλικες είναι είτε απόντες, είτε νεκροί είτε για κάποιο λόγο απόμακροι ή απλώς δεν αναφέρονται ποτέ. Αν υπάρχουν, θα είναι αρνητική επιρροή ή η μορφή εξουσίας που οι πρωταγωνιστές πρέπει να νικήσουν/προσπεράσουν.
Μα αυτό δεν υπάρχει στο BnhA. Οι Villains είναι όλοι ενήλικες και τα παιδιά όλα ανήλικα. Οι ενήλικες που υπάρχουν τριγύρω τους, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι γονείς, είναι όλοι κοντά τους, κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Τους συμπεριφέρονται ακριβώς σαν αυτό που είναι: παιδιά που ακόμα μαθαίνουν και μπορεί να βρίσκονται σε κίνδυνο. Παιδιά που δεν ξέρουν τα όρια των δυνάμεών τους και σίγουρα δε μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν στην πλήρη δυναμικότητά τους. Ο Aizawa-sensei είναι σκληρός κι απότομος, αλλά το κάνει για να τους μάθει. Είναι πιο απόμακρος από τον All Might, μα ποτέ δεν τους συμπεριφέρεται πιο σκληρά απ'ότι χρειάζεται. Σαν καθηγητής επεμβαίνει όταν πρέπει, τους βάζει στη θέση τους, τους συμβουλεύει, τους διδάσκει.
Το ίδιο κι ο All Might, αν και λιγότερο επιτυχημένα, αλλά δεν έχει σημασία. Γιατί στην ουσία αγκαλιάζει πατρικά όλο το anime, είναι το πρότυπο του κάθε παιδιού κι όλοι αισθάνονται τυχεροί που είναι εκεί. Όμως ακόμα κι εκείνος τους συμπεριφέρεται σαν μαθητές, με την πρέπουσα οικειότητα. Τη μία φορά που δεν επενέβη όταν έπρεπε σ'ένα μάθημα, παραδέχτηκε ότι το έκανε επειδή ο Midoriya είναι ειδική περίπτωση γι αυτόν.
Και φυσικά, το πιο τρανό παράδειγμα απ'όλα, όταν ήρθαν οι Villains να επιτεθούν, πρώτος ο Aizawa ρίχτηκε στη μάχη, με τον 13 να ακολουθεί. Οι καθηγητές πήραν το προσκήνιο κι όταν προσπάθησαν να το κάνουν οι μαθητές - βλέπε Kirishima και Kacchan - δεν κατάφεραν μαγικά να νικήσουν, όταν έμπειροι και πιο δυνατοί επαγγελματίες ήρωες δεν το κατάφεραν. Μονίμως είχε την εντύπωση ο θεατής πως τα παιδιά έπρεπε να τρέξουν και να αντέξουν μέχρι να έρθουν οι "μεγάλοι".
Κι αυτό κάνανε. Γιατί ποιος μπορεί να αρνηθεί την ανατριχίλα που ένιωσε όταν ο All Might εμφανίστηκε για να τους σώσει, ακριβώς τη στιγμή που το χρειάζονταν; Ποιος δεν ένιωσε την ανακούφιση ότι επιτέλους ήρθε ο Ήρωας και θα τους έσωζε;
Και φυσικά, η αξιαγάπητη μαμά του Izuku, Inko Midoriya, που κάνει τα πάντα για τον γιο της: του βάζει να δει το αγαπημένο του βίντεο, κλαίει μαζί του, τον εμψυχώνει, τον βοηθάει, ανησυχεί για λογαριασμό του - ίσως και παραπάνω απ'τον ίδιο - και είναι πάντα δίπλα του, σε κάθε σημαντική στιγμή της ζωής του. Δεν αισθάνεσαι πως είναι μόνος του και κάποιος μπορεί να του μαγειρεύει στο σπίτι--ξέρεις αν πάθει κάτι ποιος θα τον κλάψει.
Το ωραίο στο BnhA είναι πως παρόλο που είναι ένα κλασικό shounen, το οποίο ασχολείται με τα γνωστά θέματα - φιλία, θάρρος, οικογένεια - το κάνει με έναν πολύ φρέσκο κι εν τέλει μη αναμενόμενο τρόπο. Η εκπαίδευση του Midoriya έγινε μέσα σε 10 μήνες, ένα αρκετά ρεαλιστικό χρονικό περιθώριο για να πιστέψουμε ότι αυτό το παιδί έκανε αυτά που έκανε · ο "ανταγωνιστής" του είναι ο παιδικός του φίλος που ταυτόχρονα είναι και ο πρώην νταής του, χωρίς να το κρύβουν ή να τον παρουσιάζουν σαν παρεξηγημένο · οι γυναικείοι χαρακτήρες, όσο φάνηκαν ή μάλλον ακόμα και το τόσο λίγο που φάνηκαν, έδειξαν ότι δεν είναι εκεί μόνο και μόνο για να είναι ωραίες ή να δώσουν ένα ρομαντικό ενδιαφέρον στους αντρικούς χαρακτήρες. Τέλος, οι όλοι συμπεριφέρονται ρεαλιστικά για την ηλικία τους μα και για τις φιλοδοξίες που έχουν - να γίνουν ήρωες/οι καλύτεροι - .
Εν κατακλείδι, είναι φανερό πως το Boku no Hero Academia φέρνει ένα νέο αεράκι στο είδος του shounen, το ανανεώνει με έναν πολύ θετικό τρόπο, δείχνοντας πως μπορείς να έχεις τα καλύτερα δύο κόσμων: οι υπερήρωες με την δυτική λογική, τις στολές και τα ονόματα, με τον ανατολικό τρόπο και στην ιαπωνική κοινωνία. Το σχέδιο είναι μεν διαφορετικό από το κλασικό δυτικό ή Ιαπωνικό, κι αυτό μπορεί να ξενίσει μερικούς, καθώς και η θεματολογία η ίδια να φανεί πολύ απλοϊκή, όμως καταφέρνει με τη μπόλικη δράση, το χιούμορ και τα έντονα συναισθήματα να κερδίσει και τους πιο σκληρούς κριτικούς. Αν και δεν εκμεταλλεύεται ίσως στο έπακρο το ότι βρίσκεται σε σχολείο, εφόσον τα πιο σημαντικά γεγονότα γίνονται εκτός αυτού, δεν παύει να είναι προφανές πως αυτοί οι νεαροί ήρωες μόλις έχουν αρχίσει να εκπαιδεύονται και πόσο σημαντικοί είναι. Ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας και κάτι παραπάνω, θέτει τον πήχη ψηλότερα για τους επόμενους και δε διστάζει να είναι ταυτόχρονα και φωτεινό και σκοτεινό.
Για όποιον ψάχνει λοιπόν ένα καλό shounen anime που θα δει, θα ευχαριστηθεί και θα δεθεί με τους χαρακτήρες, ας μην ψάξει αλλού! Το Boku no Hero Academia είναι εδώ γι αυτόν. Και το καλύτερο; Θα βγάλει και δεύτερη σεζόν! Αναμένεται στις οθόνες σας.
Enjoyment: 10/10
Worth Watching: 9/10
Ο Bakugou στην αρχή φαινόταν πως θα βγει αχώνευτος αλλά έστρωσε στη πορεία όταν συνάντησε τους υπόλοιπους επίλεκτους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάσχει από ένα ελιτισμό το ανιμ(quirkless=πληβείος) αλλά ξεπερνιέται από τα θετικά του.
Δυστυχώς λόγω της έκτασης της review δεν ασχολήθηκα με αυτό εκτενέστερα αλλά ειλικρινά, αυτό είναι ένα από τα θέματα που μου φάνηκαν πολύ ενδιαφέροντα! Ο ρατσισμός που θα υποστούν, λες και είναι αυτόματα πολίτες δεύτερης κατηγορίας και η φανερή αδιαφορία όλων.
ΔιαγραφήΝομίζω ο manga-ka ήθελε να κάνει σχόλιο και σ'αυτό, εφόσον η αρχική του πλοκή έλεγε να πως θα μείνει ο Midoriya quirkless αλλά μέσω της εκπαίδευσης του All Might θα τα κατάφερνε να μπει. Αλλά εφόσον αυτό έμεινε στην άκρη, το ίδιο έγινε και γι αυτόν τον σχολιασμό προς την κοινωνία.