Πέμπτη 7 Απριλίου 2016



Η περιέργεια σκότωσε την γάτα... αλλά η ικανοποίηση την ανέστησε. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να περιγράψεις τη στιγμή που μπαίνεις τυχαία μέσα σε έναν τίτλο, χωρίς να γνωρίζεις υπόθεση, χωρίς καν να σου το έχει προτείνει κάποιος άλλος, λίγο λόγω της γνωστής βαριεστημάρας που μας πιάνει όλους πότε πότε, λίγο γιατί πεισματώνεις και δεν θέλεις να διαβάσεις τους τίτλους που έχεις αφήσει πίσω και σε καλούν να διαβάσεις τα μπόλικα αδιάβαστα κεφάλαια που έχουν μαζευτεί, έτσι, απλώς γιατί είδες μια εικόνα και σου άρεσε... Και καμιά φορά μ' αυτόν τον τρόπο καταλήγεις να βρεις μια απρόσμενα καλή ιστορία εκεί που δεν την έψαχνες. 



Σε αυτή την περίπτωση πέφτει για εμένα το "Otouto no Otto" ή κατά τον αγγλικό τίτλο "My Brother's Husband" του 
Gengoroh Togame. Βραβευμένο με το "Excellence Award" στο 19ο Φεστιβάλ του Japan Media Arts, έναν θεσμό που τρέχει από το 1997. O τίτλος δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Monthly Action, της εκδοτικής Futabasha, η οποία προσανατολίζεται κατά κύριο λόγο στο ανδρικό κοινό. Τι κάνει το γεγονός ότι το Otouto no Otto δημοσιεύεται σε περιοδικό Seinen τόσο ξεχωριστό; Η θεματολογία του.

Πρωταγωνιστής της ιστορίας μας εδώ ο Yaichi, ένας πατέρας που μεγαλώνει μόνος του την κόρη του, την Kana. Η οικογένεια έχει μία ήρεμη ζωή και η σχέση πατέρα και κόρης φαίνεται να βαίνει καλώς. Την καθημερινότητα τους όμως αλλάζει μία κάπως ανεπιθύμητη για τον Yaichi επίσκεψη. Ο Καναδός άνδρας του αποθανόντα δίδυμου αδερφού του, με τον οποίο ο Yaichi είχε χάσει επαφή, ο Mike, τους επισκέπτεται στην Ιαπωνία με σκοπό να γνωρίσει τον αδερφό του συζύγου του και τη μικρή ανιψιά του. Είναι η πρώτη φορά που οι δύο άνδρες γνωρίζονται μεταξύ τους και η ατμόσφαιρα αρχικά δεν μπορεί παρά να είναι αρκετά ψυχρή, τουλάχιστον από τη μεριά του πρωταγωνιστή μας.

Με αφορμή αυτή την επίσκεψη ο Yaichi αναγκάζεται έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τις προκαταλήψεις με τις οποίες ζούσε τόσα χρόνια αλλά και, αρχίζοντας τελικά να γνωρίζει καλύτερα τον Mike, να ανακαλύψει ελαττωματικές συμπεριφορές τόσο από τον ίδιο όσο και από το περιβάλλον του. Με αυτόν τον τρόπο αναγκάζεται να κοιτάξει κατάματα το παρελθόν με τον αδερφό του από το οποίο απέστρεφε το βλέμμα του επί πολλά χρόνια και να αποδεχθεί σιγά-σιγά τον αδερφό του γι' αυτόν που πραγματικά ήταν έστω κι αν είναι πια αργά. 




Αν το γεγονός ότι ένα manga που πραγματεύεται τα προβλήματα και τις προκαταλήψεις που αντιμετωπίζει διαρκώς η κοινότητα των LTGBQ εκδίδεται σε ένα περιοδικό δεν σας εντυπωσιάζει ήδη ας πούμε λίγα λόγια και για την υπόθεση. Manga που έχουν θέμα του την ομοφυλοφιλία υπάρχουν πολλά, οι κατηγορίες των shounen-ai/Shoujo-ai και yaoi/yuri μετράνε πλέον άπειρους τίτλους στον κατάλογο τους τόσο από επίσημους τίτλους περιοδικών όσο αυτοεκδιδόμενα έργα και ποικίλουν σε ποιότητα και θεματολογία. Ταυτόχρονα δεν είναι λίγες οι φορές που σε άλλα είδη έργων η παρουσία των ομοφυλόφιλων χρησιμοποιείται κυρίως ως πηγή κωμωδίας με τους χαρακτήρες τους ίδιους να καταλήγουν πολλές φορές φθηνές καρικατούρες που δεν εξυπηρετούν κάποιον άλλον σκοπό. Το Otouto no Otto βρίσκεται στην αντίθετη όχθη και βάζει στο επίκεντρο τις ομοφοβικές τάσεις της κοινωνίας, με έναν πρωταγωνιστή που ανακαλύπτει επάνω στον ίδιο του τον εαυτό ένα συγκεκριμένο μοτίβο σκέψης. 

Τι γίνεται όμως όταν αυτός ο πρωταγωνιστής έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο τον άνθρωπο πίσω από το αντικείμενο του φόβου του; Ο Mike δεν παύει να είναι άνθρωπος και μάλιστα ένας άνθρωπος που έχει βιώσει μία πρόσφατη απώλεια. Η προσπάθεια του να συνδεθεί με οποιονδήποτε τρόπο με την πατρίδα του συζύγου του και την αποκομμένη οικογένεια του είναι ειλικρινής και αρκετά δύσκολη, μάλιστα όταν οι μνήμες του συντρόφου του παραμένουν ακόμα νωπές. Η σχέση του με τον Yaichi αρχίζει με κάτι παραπάνω από απλή αμηχανία, όμως ο Mike φαίνεται άνθρωπος που έχει μάθει να υπομένει μία τέτοια αντιμετώπιση και λόγω του χαρακτήρα του προσπαθεί και παραμένει θετικός.




Μεγάλο ρόλο στην αρχή αυτής της σχέσης παίζει η μικρή κόρη του, η Kana. Αντίθετα με τον πατέρα της και ίσως λόγω της μικρής της ηλικίας, η μικρή Kana είναι εξαρχής πιο ανοιχτή στην ιδέα ενός νέου θείου παρότι ο πατέρας της αποφεύγει να εξηγήσει την κατάσταση. Η Kana είναι αυτή που αντιμετωπίζει πρώτη τον Mike ως άνθρωπο και τον δέχεται απευθείας γι' αυτό που είναι. Αυτή η διαφορά του παλιού με το νέο, που αντικατοπτρίζει ως ένα βαθμό και την πραγματική κοινωνία πάνω στο θέμα, παίζει καταλυτικό ρόλο για τη συνέχεια καθώς η συμπεριφορά της κόρης του είναι αυτή που βάζει πρώτη σε σκέψεις τον Yaichi και του δημιουργεί αμφιβολίες για τη στάση που κρατούσε ως τότε απέναντι στον άνδρα του αδερφού του.

Η στάση του Yaichi ήταν εξαρχής βέβαια αρκετά μετριοπαθής, ο τύπος του ανθρώπου που πιθανότατα θα πει "ας κάνουν ό,τι θέλουν αρκεί μακριά από το κρεβάτι μου" σε μία συζήτηση πάνω σε αυτό το θέμα και η αργή αλλά σταθερή μετάλλαξη του καθώς παρατηρεί ο ίδιος τα λάθη στη συμπεριφορά και στη ροή της σκέψης του παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον. Τα βήματα βέβαια που κάνουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι γίνονται αυτόματα και από το περιβάλλον μας. Η ιστορία μεταφέρει το θέμα από το εσωτερικό της οικογένειας στο εξωτερικό και το "στίγμα" που ο Yaichi προσπαθεί να αποφύγει αλλά και τη στάση του άμεσου περιβάλλοντός του όταν βλέπει τον κουνιάδο του να αντιμετωπίζεται ως "κακή επιρροή". 




Μπορούμε να πούμε ότι το "Otouto no Otto" είναι μια σειρά που αγγίζει το θέμα στον πυρήνα του και στον τρόπο με τον οποίο έχει μάθει να σκέφτεται η κοινωνία του σήμερα. Με μόλις δεκατέσσερα διαθέσιμα κεφάλαια μέσω ερασιτεχνικών μεταφράσεων, οι ιστορίες της καθημερινότητας του Yaichi μετά την άφιξη του Mike καταφέρνουν να αγγίξουν συμπεριφορές που μπορεί να έχουμε παρατηρήσει πολλές φορές στους γύρω μας ή ακόμη και επάνω μας και όλα με ιδιαίτερα ρεαλιστικό τρόπο. 

Το σχέδιο του manga συγκριτικά με την όμορφη ροή των διαλόγων είναι αρκετά "στατικό" για οποίον προτιμά ένα κάπως πιο εντυπωσιακό σχέδιο και ίσως φανεί ελαφρώς ξεπερασμένο. Τα panels πολλές φορές εστιάζουν στα πρόσωπα των χαρακτήρων και οι στάσεις τους πολλές φορές μοιάζουν κάπως άκαμπτες. Με το περισσότερο μέρος της ιστορίας να λαμβάνει χώρα μέσα στο σπίτι της οικογένειας δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία στο παρασκήνιο όμως χαρακτήρες και σκηνικά είναι αρκετά φροντισμένα σε κάθε σελίδα του manga και εξυπηρετούν ικανοποιητικά μια ιστορία που έχει ως επίκεντρο τους χαρακτήρες. 

Συνολικά μπορούμε να πούμε ότι το "Ototo no Otto" λόγω της διαφορετικής προσέγγισής του σε ένα αρκετά ευαίσθητο θέμα κάνει τον τίτλο άξιο έστω μιας δοκιμής. Τα θέματα που πραγματεύεται δεν είναι σε καμία περίπτωση αδιάφορα και είναι ένα έργο που καταφέρνει να θέσει στον αναγνώστη αρκετά ερωτήματα μέσω των καταστάσεων των οποίων περιγράφει ενώ το συμπληρώνει ένα αρκετά συμπαθητικό πρωταγωνιστικό τρίο. Κι αν όλα αυτά δεν σας έπεισαν ίσως τελικά μια ανάγνωση να σας πείσει...   



0 comments:

Δημοσίευση σχολίου