Τον Απρίλιο του 1994, στο περιοδικό Weekly Shounen Jump, εμφανίζεται το πρώτο κεφάλαιο. Δεν έκανε καιρό να ανέβει σε δημοτικότητα και σε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του αναγνώστη. Γρήγορα γρήγορα τρύπωσε σε λίστες και βιβλιοθήκες ενώ έγινε αντικείμενο συζήτησης μεταξύ αγοριών και κοριτσιών, ιδιαιτέρως αγαπητό και στα δύο φύλα. Όσο κι αν περνούσε ο καιρός, πουλούσε τόμους σαν ζεστό ψωμί, και Ιαπωνία κι εξωτερικό, και συγκεκριμένα από το 2014 και μετά θεωρείται πως υπάρχουν περίπου 70 εκατομμύρια αντίτυπα σε κυκλοφορία. Ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολλές φορές τόμοι του έχουν βρεθεί σε Top Ten και μάλιστα σε υψηλές θέσεις καιρό μετά το τέλος της αρχικής του έκδοσης (2003, 2004, 2006). Δημοφιλές με το κοινό αλλά και τους κριτικούς ταυτόχρονα, αυτή η σειρά τόμων συζητήθηκε πολύ.
Μα και η σειρά anime που ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο, δύο χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του manga στις σελίδες της Jump, έχαιρε ίσης αγάπης κι αναγνώρισης, όπως και οι επόμενες εμφανίσεις του ονόματος του πρωταγωνιστή σε οποιοδήποτε μέσο.
Λόγος γίνεται για το manga Rurouni Kenshin, δημιουργός κι εμπνευστής ο Nobuhiro Watsuki. Έχει πλήρη Ιαπωνική και Αγγλική έκδοση, 28 τόμου από την Shueisha και την Viz Media αντιστοίχως. Η Viz Media πλέον το εκδίδει και σε μεγάλη δίτομη έκδοση.Έχει και Ελληνική έκδοση, μη ολοκληρωμένη ακόμα, μέχρι τον δέκατο τόμο. Εκδοτική εταιρεία είναι η Anubis.
21 χρόνια και κάτι μετά από την πρώτη του εμφάνιση, 16 χρόνια μετά το τελευταίο του κεφάλαιο, αυτό το manga παραμένει αρκετά ψηλά στις προτιμήσεις του κοινού. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έχει γίνει στην ουσία από μόνο του ένα franchise, ενώ έχει κάτω απ'τη ζώνη του πολλές ενσαρκώσεις στη μικρή μα και μεγάλη οθόνη ενώ αριθμεί και δύο "μετενσαρκώσεις" σε manga.
Index
1. Timeline2. Ιστορικές Επιρροές
3. Σύνοψη
4. Πλοκή
5. Θετικά και Μοτίβα
6. Χαρακτήρες
7. Μάχες
8. Αρνητικά
The timeline.
01. Πρώτα ήρθε το manga, Rurouni Kenshin: Meiji Swordsman Romantic Story. (25 Απριλίου το 1994 - 4 Νοεμβρίου το 1999, 28 τόμοι)
02. Μετά ήρθε το anime, Samurai X. (10 Ιανουάριου του '96 - 8 Σεπτεμβρίου το '98, 95 επεισόδια)
03. Κάπου εκεί ενδιάμεσα ήρθε η ταινία Rurouni Kenshin: Requiem for the Patriots. (20 Δεκεμβρίου το '97)
04. Ακολούθησαν 2 OVA, Trust and betrayal και Reflections. (άλλοι λένε 6, εξαιτίας του ότι παίχτηκαν σαν 4 και 2 επεισόδια 20 Φεβρουαρίου με 22 Νοεμβρίου το '99 και 12 Δεκεμβρίου το 2001)
05. Αρκετά αργότερα, ξεπήδησαν οι δύο νέες ταινίες anime, New Kyoto Arc. (μια εναλλακτική λήψη στην πρώτη μεγάλη arc του manga, την Kyoto arc 17 Δεκεμβρίου το 2011 και 23 Ιουνίου το 2012)
06. Πρώτη live action ταινία, δηλαδή ταινία στη μεγάλη οθόνη με κανονικούς ηθοποιούς, Rurouni Kenshin. (25 Αυγούστου 2012)
07. Επανήλθε στη Weekly Shounen Jump σαν manga για δύο τόμους σαν Rurouni Kenshin Restoration. (2 Ιουνίου 2012 - 4 Ιουνίου 2013).
08. Έκανε ακόμα μια επάνοδο στην Weekly Shounen Jump, με έναν τόμο σαν Rurouni Kenshin: Master of Flame (4 Ιουλίου 2014 - 4 Σεπτεμβρίου 2014)
09. Δεύτερη live action ταινία, Rurouni Kenshin, Kyoto Inferno. (1 Αυγούστου 2014)
10. Τρίτη live action ταινία, Rurouni Kenshin: The Legend ends. (13 Σεπτεμβρίου 2014)
Μα πρώτα ένα μικρό μάθημα ιστορίας...
Δεν ισχυρίζομαι για κανένα λόγο πως είμαι ειδική σε αυτό το κομμάτι της Ιαπωνικής ιστορίας, όμως θα ομολογήσω πως αφότου τελείωσα το manga, ενδιαφέρθηκα και κοίταξα λίγο παραπάνω τις συνθήκες που επικρατούσαν σ'εκείνη την ιστορική περίοδο, για να κρατήσω κάποια πράγματα. Φυσικά και χωρίς καμία γνώση της ιστορίας μπορεί κάποιος άνετα να διαβάσει/δει και να απολαύσει το RuroKen αλλά γιατί να μην έχουμε μια πολύ μικρή γεύση του τι γινόταν τότε;Στο τέλος της περιόδου Sengoku, μετά τους μεγάλους πολέμους, η Ιαπωνία ενώθηκε υπό τον Tokugawa Ieyasu, το 1603, ο οποίος ακολούθησε ένα αυστηρά ιεραρχικό σύστημα, όπως το διαμόρφωσε ο Toyotomi Hideyoshi νωρίτερα. Στην κεφαλή ήταν ο shogun - πάντα μέλος της οικογένειας Tokugawa -, ο στρατιωτικός αρχηγός. Ακολουθούσαν οι daimiyio, φεουδάρχες. Κάτω απ'αυτούς ήταν οι samurai, δηλαδή οι πολεμιστές, και μετά ακολουθούσαν όλοι οι υπόλοιποι, όπως καλλιτέχνες, αγρότες, τεχνίτες. Σε μερικές περιοχές, σαμουράι και daimiyo ήταν το ένα και το αυτό. Ο αυτοκράτορας είχε πολύ λίγη δύναμη πλέον, έχοντας την λειτουργία του πολιτισμικού και θρησκευτικού ηγέτη περισσότερο.
Προβλήματα δημιουργήθηκαν με τον καιρό κι εν τέλη, το 1862 άρχισαν να ακούγονται για πρώτη φορά σοβαρές φωνές κατά του shogun και υπέρ του τότε αυτοκράτορα Meiji. Οι φωνές και οι επαναστάσεις σιγά σιγά πήραν όνομα, Ishin Shishi, με τους μεγαλύτερους πυρήνες να βρίσκονται στις περιοχές Satsuma και Chousu. Ο Katsura Kogoro ήταν ένας από τους πολιτικούς ηγέτες των Shishi, με τη μεριά των Meiji, ενώ η shinsegumi, στην ουσία η αστυνομία του Kyoto, πολέμησε με τη μεριά του Bakufu Tokugawa.
Οπότε για να συνοψίσουμε είχαμε τις δύο μεριές:
Τokugawa(shogunate)/shinsegumi/Aizu
VS
Meiji (αυτοκρατορικοί)/Chousu-Satsuma/Katsura
H ιστορία μας λέει πως χαμένοι υπήρξαν οι Tokugawa με την shinsegumi και τους άλλους σαμουράι από πλούσια μέρη όπως Aizu. Νικητές υπήρξαν οι Πατριώτες, το 1868, με την Παλινόρθωση των Meiji.
The one who started it all.
Πρώτα θα ασχοληθούμε με το manga του Rurouni Kenshin, την αρχή, όπου δίχως αυτό δε θα υπήρχε τίποτα από τα άλλα. Η πρώτη κι "επίσημη" έκδοση των γεγονότων, έτσι όπως την σκέφτηκε και μας την παρουσίασε με την πένα του ο Nobuhiro Watsuki, εφόσον μερικά γεγονότα είτε τροποποιήθηκαν είτε άλλαξαν τελείως σε μετέπειτα ενσαρκώσεις.
To manga τοποθετείται χρονικά μερικά χρόνια μετά την ταραχώδη περίοδο του πολέμου της Παλινόρθωσης των Meiji, τον δέκατο χρόνο της διοίκησής των, 1878 στο Τόκιο, νυν πρωτεύουσα. Εκεί βλέπουμε για πρώτη φορά τους πρωταγωνιστές μας: η Kamiya Kaoru, μια δεκαεξάχρονη κορασίδα με τσαγανό, έχει σκοπό να βρει τον άνθρωπο που σπιλώνει το όνομα του dojo του πατέρα της και την τεχνική του Kamiya Kasshin Ryu, τον Hitokiri Battousai. Ο Himura Kenshin, αγαθός περιπλανώμενος σαμουράι, πέφτει πάνω της κατά λάθος - ή μάλλον εκείνη σε αυτόν - αφού τον περνάει για τον ένοχο παρόλο που μόλις είχε φτάσει στην πόλη - εξαιτίας του σημαδιού σε σχήμα "Χ" στο μάγουλό του -, κι αφού λύνεται η παρεξήγηση και του εξηγεί το πρόβλημά της, εκείνος προσπαθεί να τη βοηθήσει.
Μια μέρα αργότερα κι εξαιτίας του σπαθιού που έχει σε κοινή θέα ο Kenshin, κάτι απαγορευμένο σε αυτές τις ειρηνικές μέρες της κυβέρνησης Meiji, καταλήγει να τον ξελασπώνει αυτή. Κάπως έτσι θεμελιώνεται η γνωριμία τους και η κοπέλα αποφασίζει να του προσφέρει διαμονή στο σπίτι της, όντας περιπλανώμενος δίχως δικό του μέρος για να μείνει. Εκείνος αρνείται όμως πήγε να ψάξει αυτούς που μπορεί να είναι υπεύθυνοι.
Μέσα από μια μικρή δολοπλοκία αποκαλύπτεται ο ένοχος, μαζί με ένα ακόμα γεγονός: αυτός που προσπαθεί να αμαυρώσει το όνομα του Kamiya Kasshin Ryu δεν είναι στην πραγματικότητα ο Hitokiri Battousai, αλλά κάποιος που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη φήμη του σαν δολοφόνο. Ο πραγματικός Hitokiri Battousai, ο περιβόητος δολοφόνος με τη μεριά των πατριωτών (Ishin Shishi), των νικητών δέκα χρόνια πριν, είναι ο Himura Kenshin, ο γλυκομίλητος και πάντα ήρεμος ταξιδιώτης. Αυτή η περιπλάνηση είναι η νέα του περσόνα, ο τρόπος του να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του παρελθόντος ενώ το σπαθί του έχει ανεστραμμένη τη λεπίδα του έτσι ώστε να αποφύγει πάση θυσία να σκοτώσει κάποιον έστω και κατά λάθος.
Κάπως έτσι ξεκινάει μια ιδιαίτερη φιλία, μια ιδιαίτερη σχέση, μεταξύ του rurouni(=περιπλανώμενου) Kenshin και της βοηθού διδασκαλίας Kamiya Kaoru.
H Πλοκή.
Knowing me, knowing you.
The Kyoto Arc.
Jinchuu Arc
Η πλοκή του Rurouni Kenshin δεν είναι απλοϊκή, μα ούτε περίπλοκη--έχει ακριβώς το βάθος που χρειάζεται. Κινείται σε μια ευθεία γραμμή, με ευδιάκριτα όρια μεταξύ παρόντος και παρελθόντος κι όταν το δεύτερο έρχεται να στοιχειώσει το πρώτο, το κάνει με πολύ άμεσο τρόπο και πάντα μέσω ανθρώπων.
Το χιούμορ που έχει πασπαλιστεί εδώ κι εκεί είναι πάντα εύστοχο, τελώντας τον σκοπό του απόλυτα: δίνει ένα χρώμα εκεί που όλα απειλούνται να βαφτούν μαύρα ή απλώς μας μεταφέρει την καθημερινότητα μεταξύ των ανθρώπων.
Δεν υπάρχουν αχρείαστες σκηνές μεταξύ των χαρακτήρων εντός ή εκτός μάχης εφόσον το κάθε τι που θα ειπωθεί θα χρησιμεύσει είτε για σκιαγράφηση της προσωπικότητας αυτού που το λέει, είτε για να δώσει κάποια χρήσιμη πληροφορία.
Οι σκηνές μάχης είναι από την αρχή πολύ καλές - σε αντίθεση με το σχέδιο που χρειάστηκε λίγο καιρό για να "φτιάξει" και να πάρει το ιδιαίτερο στυλ του Watsuki - και ποτέ δε σε μπερδεύουν στο τι κάνει ποιος. Αντιθέτως, οι κινήσεις των αντιμαχόμενων είναι ευδιάκριτες, προσδίδονται γεμάτες ζωντάνια και κίνηση, κάτι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί μέσω κάτι τόσο στατικού όσο μια ζωγραφισμένη εικόνα, κάτι πολύ σημαντικό για ένα έργο που στηρίζεται κατά μεγάλος μέρος στις μάχες.
Οι οποίες δεν είναι πάντα φυσικές. Τα ηθικά ζητήματα ή ερωτήματα που θέτει αν και δεν είναι πολλά, σίγουρα είναι διαφορετικά από τα συνηθισμένα shounen manga κι ενώ φαίνονται αρκετά απλά στην αρχή, που τα περισσότερα είναι, τα δίνει με μια πιο ενδιαφέρουσα ματιά. Τίθεται το θέμα της δύναμης, του σωστού και του λαθους και αυτής της μεγάλης περιοχής ενδιάμεσα και το πιο ενδιαφέρον για μένα, το πότε κάποιος έχει δίκιο ή όχι.
Ο Yahiko είχε πει στον Kenshin, "Είχαμε δίκιο. Νικήσαμε, άρα είχαμε δίκιο." στο οποίο ο Keshin απαντά πως αν το ότι καταφέρανε να επιβληθούνε σε κάποιον άλλον αυτό τους κάνει σωστούς, τότε ποια η διαφορά τους με τον άνθρωπο που θεωρούσε πως μόνο οι δυνατοί έχουν λόγο για το οτιδήποτε και οι αδύναμοι είναι τροφή για τους δυνατούς; Αν κι αυτό συζητήθηκε κυρίως με τη φυσικη, μυική δύναμη ως θέμα, μπορούμε να το μεταφέρουμε και στο καθημερινό επίπεδο που πάμπολλες φορές μπορεί κάποιος να μαλώσει με κάποιον άλλο και μόνο και μόνο επειδή είχε "την τελευταία λέξη" θεωρεί πως "κέρδισε". Νομίζω, προσπαθεί να μας δείξει την ανοχή του διαφορετικού και πως ο πληθωρισμός απόψεων δεν κάνει ποτέ κακό, εφόσον αυτές δεν χρησιμοποιούνται για να βλάψουν τον άλλον.
Ακόμα μία ατάκα που μου φαίνεται άξια αναφοράς εδώ, είναι πάλι του Kenshin, όταν πρωτοεμφανίστηκε o Sanosuke. "Δεν είναι κακό κάποιος να θέλει αλλαγές στην υπάρχουσα κυβέρνηση, μα για να γίνει αυτό είναι καλύτερα πρώτα ν'αλλάξουμε τους εαυτούς μας". Αν και δε του φαίνεται, αυτό, σε συνδυασμό με τους βετεράνους του πολέμου μα και την εξιλέωση και τη συγχώρεση είναι η ουσία του manga: ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να αλλάξει τον εαυτό του εδώ και 11 χρόνια έτσι για να εξιλεωθεί για τα εγκλήματά του που ακόμα τον καταδιώκουν στο μυαλό του έτσι ώστε να μπορέσει να ζήσει σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα που δημιουργήθηκε από τα δικά του τα χέρια. Μπορεί στον πυρήνα του ο Kenshin να μην άλλαξε ποτέ, πάντα ήθελε να βοηθάει ανθρώπους, άλλαξαν ριζικά όμως οι μέθοδοί του για να το κάνει. Από δολοφόνος έγινε περιπλανώμενος σαμουράι με τον όρκο να μην ξανασκοτώσει. Αυτός όπως και πολύ "συνάδελφοι" μα και απλοί άνθρωποι που πολέμησαν στον πόλεμο τότε δείχνουν μια δυσκολία - άλλοτε μικρή άλλοτε τεράστια - να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες (πχ Aoshi, Jin'eh).
Η πολιτική είναι σχεδόν παντού αλλά και ταυτόχρονα πουθενά, εφόσον μπλέκεται σε όλες τις επιμέρους ιστορίες, όμως δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, πάντα στο πίσω μέρος. Ίσως είναι λίγο μονομερής η παρουσίασή της αλλά σ'αυτό φταίει κυρίως η παρουσίαση των πολιτικών της, μα αυτό θα το αναλύσουμε αργότερα. Δεν παύει να είναι παραδόξως ένα πολιτικό έργο, όχι μόνο εξαιτίας της εποχής που διάλεξε ο manga-ka να το τοποθετήσει μα και γιατί ο πρωταγωνιστής του είχε τόσο ενεργό ρόλο στο να τη διαπλάσει-εξάλλου ο πόλεμος είναι η ύστατη και πιο σκληρή μορφή πολιτικής, εργαλείο αναπόσπαστο από το οπλοστάσιό της. Πολλοί από τους χαρακτήρες έχουν ή είχαν σαφείς πολιτικές πεποιθήσεις.
Εδώ γίνεται κάτι περίεργο βέβαια, που πάντα μου κέντριζε την προσοχή: ο Kenshin υπήρξε ο Hitokiri Battousai, ενεργό μέλος της μεριάς των Shishi. O Sano υπήρξε μέλος ενός ατυχές αγροτικού κινήματος που δημιούργησε τον δικό του στρατό, της Sekihoutai, που ατιμάστηκε κι όλοι όσοι συμμετείχαν κρεμάστηκαν - αυτού και του φίλου του εξαιρουμένων -. Ο Aoshi υπήρξε shinobi με τη μεριά του Tokugawa και φυσικά ο Saito ήταν ένας εκ των Αρχηγών της Shinsegumi. H άμεση ανάμιξή τους με τα πολιτικά ποτέ δεν χρωματίζεται αρνητικά ταυτόχρονα όμως τοποθετείται στον παρεθοντικό χρόνο - μ'εξαίρεση τον τελευταίο που παραμένει στην εργασία του κράτους, αν κι εν τέλη, ο Saito είναι ανταγωνιστής -, λες και η ανάμιξη με την πολιτική είναι κάτι που κάποιος αποφεύγει όσο μεγαλώνει.
Δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση γιατί πραγματικά δε νομίζω να το πήγε τόσο μακριά ο Watsuki και ο λόγος που όλοι οι πολιτικοί εμφανίζονται σαν δολοπλόκοι μύωπες άνθρωποι που κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους έρχεται από το γεγονός ότι χρειαζόταν κάποιον "κακό" για να έχει συγκεκριμένη λειτουργία. Οι μόνοι οι οποίοι γλυτώνουν αυτό το κουτί του κακού πολιτικού και τους δίνεται το ίδιο βάθος - με πολύ λιγότερο χρόνο - με τους πρωταγωνιστές είναι ο Katsura Kogoro και ο Toshimichi Okubo...οι δύο μόνοι υπαρκτοί πολιτικοί εκείνης της περιόδου, που και οι δύο είτε είναι νεκροί ή πεθαίνουν.
Βέβαια αυτό είναι κατανοητό, η μη εμβάθυνση σε όλους τους χαρακτήρες που εμφανίζονται, εφόσον υπάρχουν πάρα πολλοί! Κι αυτό είναι ένα ακόμα από τα θετικά του manga, η μεγάλη γκάμα χαρακτήρων του καθώς και η προσοχή του στο πώς τους παρουσιάζει και αυτούς μα και το τι τους οδηγεί. Μας δίνει κίνητρα και παρελθόν για πάρα πολλούς από τους χαρακτήρες που εμφανίζονται, δίνοντάς τους βάθος και υπόσταση. Θα τους δούμε και λίγο πιο αναλυτικά παρακάτω.
Συνεχίζοντας, δε θα μπορούσε να λείπει και τα θέμα της αγάπης και της φιλίας. Νομίζω ότι ο Watsuki επιλέγει έναν πολύ πλάγιο τρόπο, δείχνοντάς μας πως μόνος μάλλον δεν πρόκοψε κανείς. Οι σημαντικές αλλαγές στη ζωή των χαρακτήρων του έρχονται με τη βοήθεια κάποιου άλλου ή επειδή ξέρουν ότι κάποιος άλλος θα είναι εκεί για να τους περιμένει/να τους βοηθήσει αν και πάντα καταλήγουν μόνοι τους σ'αυτό το συμπέρασμα, με τον άλλον άνθρωπο να είναι περισσότερο ο καταλύτης. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και νομίζω ο mangaka συμφωνεί, εφόσον ακόμα κι ο μοναχικός Aoshi βρίσκει τον δρόμο του, αφού βρει τον εαυτό του, με τη βοήθεια αυτών που του έμειναν.
Από τα πιο σημαντικά θέματα είναι και η εξιλέωση μα και η συγχώρεση και πώς διαχειρίζεται ο καθένας το παρελθόν του. Ο πρωταγωνιστής αποτελεί λαμπρό παράδειγμα αυτού, όλη του η εξέλιξη από την αρχή μέχρι το τέλος καθώς και ο χαρακτήρας του. Η Kaoru ίσως είναι το καλύτερο παράδειγμα αποδοχής και συγχώρεσης ενώ λίγο πολύ όλοι οι χαρακτήρες έχουν ένα πιο επεισοδιακό παρελθόν απ'ότι ο μέσος άνθρωπος. Τολμώ να πω πως όσο καλύτερη η συναισθηματική διαχείριση του παρελθόντος, τόσο λιγότερη η πιθανότητα να βρεθεί κάποιος ψηλά στην κλίμακα του "κακού" - με τη φωτεινή(;) εξαίρεση αυτή του Shishio Makoto.
Το τελευταίο μοτίβο που μπορούμε να πούμε πως εμφανίζεται είναι αυτό που προαναφέρθηκε: οι βετεράνοι πολέμου σε ειρηνικές μέρες. Εφόσον λίγο πολύ όλοι είναι βετεράνοι εξαιτίας του εμφυλίου, κυρίως οι ενήλικοι άντρες, είναι ενδιαφέρον να δούμε το πόσο επιτυχημένα ή αποτυχημένα αυτοί αφομοιώνονται μετά, τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν οι γύρω τους και την προσωπικότητά τους, δίνοντας έμφαση σ'αυτή, όσο mob character κι αν είναι.
Γενικώς μπορούμε να συνοψίσουμε ότι ο Watsuki δίνει έμφαση στον άνθρωπο σαν άτομο και το πώς αυτό το άτομο μπορεί να γίνει το καλύτερο ή το χειρότερο που μπορεί τη δεδομένη χρονική στιγμή σύμφωνα με τις επιλογές του και πως το παρελθόν μας είναι αιτία άλλα ποτέ δικαιολογία.
Συνεχίζοντας, δε θα μπορούσε να λείπει και τα θέμα της αγάπης και της φιλίας. Νομίζω ότι ο Watsuki επιλέγει έναν πολύ πλάγιο τρόπο, δείχνοντάς μας πως μόνος μάλλον δεν πρόκοψε κανείς. Οι σημαντικές αλλαγές στη ζωή των χαρακτήρων του έρχονται με τη βοήθεια κάποιου άλλου ή επειδή ξέρουν ότι κάποιος άλλος θα είναι εκεί για να τους περιμένει/να τους βοηθήσει αν και πάντα καταλήγουν μόνοι τους σ'αυτό το συμπέρασμα, με τον άλλον άνθρωπο να είναι περισσότερο ο καταλύτης. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και νομίζω ο mangaka συμφωνεί, εφόσον ακόμα κι ο μοναχικός Aoshi βρίσκει τον δρόμο του, αφού βρει τον εαυτό του, με τη βοήθεια αυτών που του έμειναν.
Από τα πιο σημαντικά θέματα είναι και η εξιλέωση μα και η συγχώρεση και πώς διαχειρίζεται ο καθένας το παρελθόν του. Ο πρωταγωνιστής αποτελεί λαμπρό παράδειγμα αυτού, όλη του η εξέλιξη από την αρχή μέχρι το τέλος καθώς και ο χαρακτήρας του. Η Kaoru ίσως είναι το καλύτερο παράδειγμα αποδοχής και συγχώρεσης ενώ λίγο πολύ όλοι οι χαρακτήρες έχουν ένα πιο επεισοδιακό παρελθόν απ'ότι ο μέσος άνθρωπος. Τολμώ να πω πως όσο καλύτερη η συναισθηματική διαχείριση του παρελθόντος, τόσο λιγότερη η πιθανότητα να βρεθεί κάποιος ψηλά στην κλίμακα του "κακού" - με τη φωτεινή(;) εξαίρεση αυτή του Shishio Makoto.
Το τελευταίο μοτίβο που μπορούμε να πούμε πως εμφανίζεται είναι αυτό που προαναφέρθηκε: οι βετεράνοι πολέμου σε ειρηνικές μέρες. Εφόσον λίγο πολύ όλοι είναι βετεράνοι εξαιτίας του εμφυλίου, κυρίως οι ενήλικοι άντρες, είναι ενδιαφέρον να δούμε το πόσο επιτυχημένα ή αποτυχημένα αυτοί αφομοιώνονται μετά, τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν οι γύρω τους και την προσωπικότητά τους, δίνοντας έμφαση σ'αυτή, όσο mob character κι αν είναι.
Γενικώς μπορούμε να συνοψίσουμε ότι ο Watsuki δίνει έμφαση στον άνθρωπο σαν άτομο και το πώς αυτό το άτομο μπορεί να γίνει το καλύτερο ή το χειρότερο που μπορεί τη δεδομένη χρονική στιγμή σύμφωνα με τις επιλογές του και πως το παρελθόν μας είναι αιτία άλλα ποτέ δικαιολογία.
Οι χαρακτήρες.
Εδώ θα μιλήσουμε λίγο παραπάνω για τους δράστες του εγκλήματος - μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά καμιά φορά -, θα γνωρίσουμε τους πιο αξιομνημόνευτους και θα δούμε τι είναι αυτό που μας κάνει τελικά να γυρνάμε πίσω σ'αυτούς.
Πρωταγωνιστές/Good Guys.
Νομίζω πως θα ήταν έλλειψη σεβασμού να ξεκινήσουμε με οποιονδήποτε άλλο εκτός του Himura Kenshin. Βασανισμένος πριν καν γίνει ο Hitokiri Battousai(κυριολεκτικά σημαίνει ανθρωποκτόνος Battousai, ενώ η δεύτερη λέξη προέρχεται από την τεχνική Battoujutsu η οποία είναι όταν βγάζεις το σπαθί απ'το θηκάρι του για να επιτεθείς) στη νιότη του, μετά τη θητεία του σαν δολοφόνος ορκίστηκε να μην ξαναπάρει άλλη ζωή. Διάλεξε να μην αφαιρέσει τη δική του αλλά να επιζήσει έτσι ώστε να χαρίσει ζωή σε αυτούς που μπορεί να την έχαναν χωρίς αυτόν. Θέλει οι συνάνθρωποί του να βρουν αγάπη κι ευτυχία μα δε μπορείς παρά να εύχεσαι να τη βρει κι αυτός. Γλυκομίλητος, ανεκτικός, υπεύθυνος, δίκαιος και ενοχικός - όχι αδικαιολόγητα - είναι λίγα από τα επίθετα που μπορούμε να τον περιγράψουμε. Μοιάζει για είκοσι με το ζόρι, είναι εικοσιοχτώ.
Fun facts:
1. Συχνά πυκνά βρίσκεται μέσα σε λίστες με τους καλύτερους, πιο αγαπητούς πρωταγωνιστές.
2. Ο χαρακτήρας είναι βασισμένος σε Ιαπωνικούς "αστικούς μύθους" οι οποίοι υποστήριζαν πως υπήρχε ένας αινιγματικός δολοφόνος που βοήθησε τους Meiji.
Η Kamiya Kaoru είναι μια δεκαεξάχρονη δυναμική κοπέλα που παλεύει με σχετική φτώχεια. Πριν πεθάνει, ο πατέρας της τη δίδαξε ηθική κι αρχές τις οποίες κρατάει, χωρίς πολύ υπομονή και πάντα πρόθυμη να βοηθήσει αυτούς που το έχουν ανάγκη. Εξίσου υπεύθυνη με τον Kenshin, διδάσκει ξιφασκία - μια πρωτοπορία για την πόλη της, και η μόνη που ξέρουμε να κάνει κάτι τέτοιο - και δεν αφήνει κανέναν να της πει τι να κάνει. Δείχνει ακλόνιτη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που έχει διαλέξει να είναι κοντά της ενώ παλεύει τις μάχες της με το κεφάλι ψηλά. Παρατηρείται μια αδυναμία για τον κοκκινομάλη ξιφομάχο...μα δεν την αδικείς. Εξάλλου φαίνεται να της έχει κι αυτός.
Fun fact:
1. Tα μαλλιά της είναι πάντα σε ψηλή κοτσίδα εφόσον ο Watsuki θεώρησε πως μια κοπέλα του kednou σαν κι αυτή δε θα μπορούσε να έχει κάτι άλλο.
Το δεύτετο απόκτημα της Kaoru - με το πρώτο να είναι ο Kenshin - είναι ο Myojin Yahiko. Έπεσε πάνω τους επίτηδες για να κλέψει τον ξιφομάχο. Παρά την άσχημη αρχή του, έχει ιδανικά - γιος πλέον νεκρού σαμουράι γαρ - και θέλει να γίνει δυνατός για να προστετεύει τους ανθρώπους γύρω του. Έχει καλή καρδιά μα κακή γλώσσα και σέβεται τους άλλους--απλώς δε θα το καταλάβαινες εύκολα με τον τόνο που χρησιμοποιεί. Μάλλον εκεί που πρέπει γιατί πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις, από τότε που τον πήρε σαν μαθητή η Kaoru όλο τσακώνονται. Αγαπάνε ο ένας τον άλλον όμως και το πείσμα και η πυγμή του νεαρού είναι αξιοσημείωτα καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας.
Fun fact:
1. Από μόνος του υιοθέτησε τον τίτλο του Τόκιο Σαμουράι.
O Sagara Sanosuke είναι ο δεκαεννιάχρονος ψηλός νεαρός με τον χαρακτήρα(kanji) του "Κακού" στην πλάτη του. Τον κουβαλάει για χρόνια και στην πλάτη μα και στις γροθιές που πάντα χρησιμοποιεί, από τότε που διαλύθηκε ο αγροτικός στρατός Sekihoutai που είχε δημιουργήσει ο Αρχηγός Sagara - του οποίου όνομα και υιοθέτησε αφού τον αποκεφαλίσαν αδίκως -. Δυνατός σαν ταύρος και σκληρός σαν πέτρα, καβγαδίζει και παλεύει σώμα με σώμα με όποιον μπορεί. Μ'ένα ιδιαίτερο μένος ενάντια των κυβερνητικών - δηλαδή των Meiji, άρα και του Kenshin όταν τον πρωτοσυνάντησε - εφόσον αδίκησαν τον αρχηγό του, μαθαίνει να διοχετεύει τον θυμό του πιο επικοδομητικά και στοχευμένα, ενώ ηρεμεί κάπως αφού γνωρίζει τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές. Αμέσως γίνεται κι αυτός μόνιμο μέλος της ομάδας. Όμως ακόμα δεν πληρώνει τους λογαριασμούς του στα φαγάδικα. Προτιμάει να τα ξοδεύει στα ζάρια.
Fun facts:
1. Είναι εμπνευσμένος από την πραγματική ιστορική προσωπικότητα Harada Sanosuke, αρχηγού της δέκατης ομάδας της Shinsegumi.
2. Δεν έπεσε ποτέ από την πρώτη τριάδα στα character polls
Takani Megumi ονομάζεται η καλλονή που βρίσκουν τυχαία και τους ζητάει βοήθεια. Με τη μεγάλη της καρδιά και ιατρικές γνώσεις σαν τις δικές της, δεν αργεί να γίνει κι αυτή σχεδόν μόνιμο μέλος της παρέας...αφού καταφέρουν να διώξει αυτούς που την κυνηγάνε. Δεν έκανε σωστές επιλογές όταν ήταν μικρότερη. Εξαιτίας της συμβολής του ξιφομάχου στην απόκτηση της ελευθερίας της, μπορούμε να πούμε πως κι αυτή ανέπτυξε μια αδυναμία προς αυτόν.
Fun facts:
1. Το σκοτεινό της παρελθόν είχε να κάνει με το όπιο.
2. Είναι από το Aizu, που έχει παράδοση σε καλούς γιατρούς.
Η Sekihara Tae είναι αυτή που μαγειρεύει μερικές φορές, εφόσον μονίμως εκεί διαλέγουν να πάνε οι πρωταγωνιστές μας όταν "το ρίχνουν έξω" και βγαίνουν σε εστιατόριο. Μονίμως ανησυχεί και η Tae για την ηλικία της και το ότι παραμένει ανύπανδρη ακόμα και μετά τα 20κάτι. Εκεί δουλεύει και η νεαρή Tsubame Sanjo - που ο Yahikο ορκίζεται πως δεν τρέχει κάτι μαζί της - εργατική μα έξυπνη και καλή με τους πελάτες.
Fun fact:
1. Έχει μια δίδυμη αδερφή στο Κιότο, με το όνομα Sekihara Sae. Η μικρή Tsubame έχει τη δική της μίνι arc.
Makimachi Misao ΄ shinobi ΄ okashira(αρχηγός) ΄ ενεργητική ΄ κεφάτη ΄ απτόητη ΄ αποφασισμένη να βρει τον Aoshi-sama, τον άνρθρωπο που της έμαθε όλα όσα ξέρει και στην ουσία τη μεγάλωσε. Κι αφού τον βρει να τον κάνει κανονικό άνθρωπο. Ή απλώς να του μιλάει, κι αυτό καλό είναι.
Fun fact:
1. Η Misao, κατ'ομολογία του mangaka επιστρατεύτηκε για να υπάρχει μια θυληκή παρουσία ενώ ο Kenshin πήγαινε στο Κιότο μα και να ελαφρύνει λίγο την ατμόσφαιρα.
Fun facts:
1. Συχνά πυκνά βρίσκεται μέσα σε λίστες με τους καλύτερους, πιο αγαπητούς πρωταγωνιστές.
2. Ο χαρακτήρας είναι βασισμένος σε Ιαπωνικούς "αστικούς μύθους" οι οποίοι υποστήριζαν πως υπήρχε ένας αινιγματικός δολοφόνος που βοήθησε τους Meiji.
Η Kamiya Kaoru είναι μια δεκαεξάχρονη δυναμική κοπέλα που παλεύει με σχετική φτώχεια. Πριν πεθάνει, ο πατέρας της τη δίδαξε ηθική κι αρχές τις οποίες κρατάει, χωρίς πολύ υπομονή και πάντα πρόθυμη να βοηθήσει αυτούς που το έχουν ανάγκη. Εξίσου υπεύθυνη με τον Kenshin, διδάσκει ξιφασκία - μια πρωτοπορία για την πόλη της, και η μόνη που ξέρουμε να κάνει κάτι τέτοιο - και δεν αφήνει κανέναν να της πει τι να κάνει. Δείχνει ακλόνιτη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους που έχει διαλέξει να είναι κοντά της ενώ παλεύει τις μάχες της με το κεφάλι ψηλά. Παρατηρείται μια αδυναμία για τον κοκκινομάλη ξιφομάχο...μα δεν την αδικείς. Εξάλλου φαίνεται να της έχει κι αυτός.
Fun fact:
1. Tα μαλλιά της είναι πάντα σε ψηλή κοτσίδα εφόσον ο Watsuki θεώρησε πως μια κοπέλα του kednou σαν κι αυτή δε θα μπορούσε να έχει κάτι άλλο.
Το δεύτετο απόκτημα της Kaoru - με το πρώτο να είναι ο Kenshin - είναι ο Myojin Yahiko. Έπεσε πάνω τους επίτηδες για να κλέψει τον ξιφομάχο. Παρά την άσχημη αρχή του, έχει ιδανικά - γιος πλέον νεκρού σαμουράι γαρ - και θέλει να γίνει δυνατός για να προστετεύει τους ανθρώπους γύρω του. Έχει καλή καρδιά μα κακή γλώσσα και σέβεται τους άλλους--απλώς δε θα το καταλάβαινες εύκολα με τον τόνο που χρησιμοποιεί. Μάλλον εκεί που πρέπει γιατί πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις, από τότε που τον πήρε σαν μαθητή η Kaoru όλο τσακώνονται. Αγαπάνε ο ένας τον άλλον όμως και το πείσμα και η πυγμή του νεαρού είναι αξιοσημείωτα καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας.
Fun fact:
1. Από μόνος του υιοθέτησε τον τίτλο του Τόκιο Σαμουράι.
O Sagara Sanosuke είναι ο δεκαεννιάχρονος ψηλός νεαρός με τον χαρακτήρα(kanji) του "Κακού" στην πλάτη του. Τον κουβαλάει για χρόνια και στην πλάτη μα και στις γροθιές που πάντα χρησιμοποιεί, από τότε που διαλύθηκε ο αγροτικός στρατός Sekihoutai που είχε δημιουργήσει ο Αρχηγός Sagara - του οποίου όνομα και υιοθέτησε αφού τον αποκεφαλίσαν αδίκως -. Δυνατός σαν ταύρος και σκληρός σαν πέτρα, καβγαδίζει και παλεύει σώμα με σώμα με όποιον μπορεί. Μ'ένα ιδιαίτερο μένος ενάντια των κυβερνητικών - δηλαδή των Meiji, άρα και του Kenshin όταν τον πρωτοσυνάντησε - εφόσον αδίκησαν τον αρχηγό του, μαθαίνει να διοχετεύει τον θυμό του πιο επικοδομητικά και στοχευμένα, ενώ ηρεμεί κάπως αφού γνωρίζει τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές. Αμέσως γίνεται κι αυτός μόνιμο μέλος της ομάδας. Όμως ακόμα δεν πληρώνει τους λογαριασμούς του στα φαγάδικα. Προτιμάει να τα ξοδεύει στα ζάρια.
Fun facts:
1. Είναι εμπνευσμένος από την πραγματική ιστορική προσωπικότητα Harada Sanosuke, αρχηγού της δέκατης ομάδας της Shinsegumi.
2. Δεν έπεσε ποτέ από την πρώτη τριάδα στα character polls
Takani Megumi ονομάζεται η καλλονή που βρίσκουν τυχαία και τους ζητάει βοήθεια. Με τη μεγάλη της καρδιά και ιατρικές γνώσεις σαν τις δικές της, δεν αργεί να γίνει κι αυτή σχεδόν μόνιμο μέλος της παρέας...αφού καταφέρουν να διώξει αυτούς που την κυνηγάνε. Δεν έκανε σωστές επιλογές όταν ήταν μικρότερη. Εξαιτίας της συμβολής του ξιφομάχου στην απόκτηση της ελευθερίας της, μπορούμε να πούμε πως κι αυτή ανέπτυξε μια αδυναμία προς αυτόν.
Fun facts:
1. Το σκοτεινό της παρελθόν είχε να κάνει με το όπιο.
2. Είναι από το Aizu, που έχει παράδοση σε καλούς γιατρούς.
Η Sekihara Tae είναι αυτή που μαγειρεύει μερικές φορές, εφόσον μονίμως εκεί διαλέγουν να πάνε οι πρωταγωνιστές μας όταν "το ρίχνουν έξω" και βγαίνουν σε εστιατόριο. Μονίμως ανησυχεί και η Tae για την ηλικία της και το ότι παραμένει ανύπανδρη ακόμα και μετά τα 20κάτι. Εκεί δουλεύει και η νεαρή Tsubame Sanjo - που ο Yahikο ορκίζεται πως δεν τρέχει κάτι μαζί της - εργατική μα έξυπνη και καλή με τους πελάτες.
Fun fact:
1. Έχει μια δίδυμη αδερφή στο Κιότο, με το όνομα Sekihara Sae. Η μικρή Tsubame έχει τη δική της μίνι arc.
Makimachi Misao ΄ shinobi ΄ okashira(αρχηγός) ΄ ενεργητική ΄ κεφάτη ΄ απτόητη ΄ αποφασισμένη να βρει τον Aoshi-sama, τον άνρθρωπο που της έμαθε όλα όσα ξέρει και στην ουσία τη μεγάλωσε. Κι αφού τον βρει να τον κάνει κανονικό άνθρωπο. Ή απλώς να του μιλάει, κι αυτό καλό είναι.
Fun fact:
1. Η Misao, κατ'ομολογία του mangaka επιστρατεύτηκε για να υπάρχει μια θυληκή παρουσία ενώ ο Kenshin πήγαινε στο Κιότο μα και να ελαφρύνει λίγο την ατμόσφαιρα.
Okina. O παππούς που πρόσεχε τη Misao όλα αυτά τα χρόνια και τη μεγάλωσε μαζί με τους άλλους. Εξαιρετικά ικανός, διόλου ανυπεράσπιστος, μην τον εκνευρίσετε. Αδυναμία στο ωραίο φύλο.
Fun fact:
1. Μόνο ο Aoshi είχε την ικανότητα να τον νικήσει.
Δάσκαλος του Kenshin στο στυλ ξιφομαχίας Hiten Mitsurugi Ryu είναι ο αινιγματικός Hiko Seijuro. Τριπλάσιος από τον μαθητή του και σε ύψος μα και σε διάπλαση ενώ είναι αρκετά όμορφος για να δελεάσει και την πιο σκληρή γυναίκα. Βρήκε τον Kenshin σε νεαρή ηλικία, σε ένα σκλαβοπάζαρο που του επιτέθηκαν ληστές - τους οποίους ο Hiko κατατρόπωσε -. Δικαιολογημένα αλαζόνας (τα έβαλε με ένα γίγαντα και νίκησε, τους έσωσε όλους, πήγε πίσω στην καλύβα του). Ερημήτης από επιλογή. Π(ρέπει να π)ίνει σάκε αντί για νερό. Μοιάζει τριάντα, είναι σαράντα τρία. Πολλοί υποθέτουν ότι φταίει η σχολή ξιφομαχίας Hiten Mitsurugi Ryu.
Fun facts:
1. O Watsuki μας πληροφόρησε πως είναι ο πιο δυνατός χαρακτήρας σε όλο το manga κι εμφανίζεται τόσο λίγο για να μην επισκιάσει τον πρωταγωνιστή.
2. Έχει μια ατάκα στο manga που συνοψίζει τέλεια τον χαρακτήρα του: "Θα μπορούσα εύκολα να το κάνω εγώ (να νικήσει τον Shishio) μα μετά από τόσο καιρό απλώς δε θέλω ν'ασχοληθώ".
Yukishiro Tomoe, η όμορφη μυστηριώδες γυναίκα που εμφανίστηκε ένα βράδυ μπροστά στον Kenshin, ακόμα σαν Hitokiri Battousai. Αν και στην αρχή ήθελε εκδικηση για τον αρραβωνιαστικό της, κατέληξε να είναι ο λόγος που ο δολοφόνος θα έβαζε καινούργιο σκοπό στη ζωή του.
Fun fact:
1. Αυτή κι ο αρραβωνιαστικός της είναι οι δημιουργοί του σημαδιού σε σχήμα "Χ" στο πρόσωπο του Kenshin.
Sagara Sozo. Ένας χαρακτήρας που εμφανίστηκε τόσο λίγο, μα άφησε αντιστρόφως ανάλογη εντύπωση. Τον αγαπήσαμε για την ακεραιότητα, τη λογική και την αυτοθυσία του. Έδωσε τη ζωή του για κάτι που πίστευε, προσπαθώντας να κάνει τη ζωή καλύτερη γι αυτούς που ζούσαν καταπιεσμένοι.
Fun fact:
1. Ο στρατός αγροτών που ηγούνταν, η Sekihou-tai, ήταν πραγματικός στρατός.
Και ο πολιτικός που όλοι θυμόμαστε σαν πεσμένο εν ώρα καθήκοντος για ένα καλύτερο μέλλον, με αγάπη για την πατρίδα του, ο Toshimichi Okubo. Ακέραιος και αλύγιστος, πέθανε για το καλό της χώρας του. Ιστορική φιγούρα, με κάποιες ελευθερίες.
Fun fact:
1. Ο Watsuki τον σχεδίασε έχοντας στο μυαλό του ότι είναι ο ιδανικός πολιτικός.
Ανταγωνιστές.
Κάποτε αρχηγός των ninja Oniwaban σε ηλικία μόλις δεκαπέντε χρονών, ικανός όσο και όμορφος, ο Shinomori Aoshi είναι ένας μοναχικός, αγέλαστος και κλειστός άνθρωπος. Στην αρχή της ιστορίας μισθοφόρος, με πικρία που δεν κατάφερε να κάνει κάτι σημαντικό στον εμφύλιο πόλεμο μα πόσο περισσότερο όταν είδε ότι όλοι εκτός τέσσάρων των υφισταμένων του τον άφησαν. Δέκα χρόνια αργότερα έχει βρεθεί να κάνει τις βρωμοδουλειές ενός εμπόρου θανάτου, Takeda Kanryuu. Με τον θάνατο των τεσσάρων εναπομείναντων υφισταμένων μα φίλων του, Beshimi, Shikijou, Hyottoko, Han'nya, για να του σώσουν τη ζωή, έγινε εμμονικός με το να σκοτώσει τον δυνατότερο άνδρα έτσι ώστε να τους προσφέρει τον τίτλο του δυνατότερου στους τάφους τους. Να αποδείξει πως δεν πέθαναν άδικα. Tυχαία, ο δυνατότερος είναι ο Kenshin. Και κάπως έτσι ξεκινησε ένα γαϊτανάκι μίσους το οποίο είναι στο χέρι του να σπάσει ή όχι.
Fun fact:
1. Mοντέλο για τον χαρακτήρα και την εμφάνιση του Aoshi υπήρξε ο υπαρχηγός ολόκληρης της Shinsegumi, Hijikata Toushijou.
Πραγματική ιστορική φιγούρα, από μόνη της ένα μικρό μυστήριο, ο Saitou Hajime (ο οποίος φαίνεται στην εικόνα, εδώ από πάνω) ήταν ο αρχηγός της Τρίτης ομάδας της Shinsegumi κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, φυσικός εχθρός του πρωταγωνιστή μας. Είχαν μονομαχήσει πολλές φορές στο παρελθόν, χωρίς να υπάρχει ποτέ νικητής. Πλέον αστυνομικός της κυβέρνησης που κάποτε πολεμούσε, είναι το ίδιο σκληρός κι αμείλικτος, μένοντας πάντα πιστός στα ιδανικά του, χωρίς να συμβιβάζεται. Η δικαιοσύνη που ακολουθεί συνοψίζεται σε τρεις μικρές λέξεις: aku soku zan. Σημαίνει "να εξολοθρεύεις το κακό άμεσα" και το ακολουθεί ευλαβικά. Περισσότερο έξυπνος και στρατηγικός, ίσως ο πιο έξυπνος χαρακτήρας μέσα στο cast, πρώτα σκέφτεται και μετά δρα. Πάντα βρίσκεται - ενοχλητικά - μπροστά απ'τα γεγονότα, έχοντας έγκυρες πληροφορίες που πολλές φορές βρίσκει από μόνος του. Δε δείχνει καμία πικρία που έχασε στον πόλεμο, μόνο μια αλύγιστη θέληση να κάνει αυτό που ξέρει και θεωρεί σωστό. Έχει την απαράμιλλη ικανότητα να προσαρμόζεται σε κάθε περίπτωση και δε διστάζει να σκοτώσει και να χρησιμοποιήσει αθέμιτα μέσα για να πετύχει τον σκοπό του. Παρόλαυτα είναι δίκαιος στις μάχες αν και πρακτικός, εφόσον θα χτυπήσει το αδύναμο σημείο του αντιπάλου. Αρκετά δηκτικός, πραγματιστής και ειρωνικός στον χαρακτήρα, μανιώδης καπνιστής, χωρίς οίκτο. Αρέσκεται να εκνευρίζει τους άλλους βγάζοντάς τους ψευδώνυμα. Καταλήγει να τα πάει καλύτερα με τον Kenshin - με τον οποίο θέλει να παλέψουν μια τελευταία φορά για να αποδειχθεί μια και καλή ποιος είναι ο καλύτερος - παρά με τον Sanosuke, που τον θεωρεί ερασιτέχνη και υπερβολικά θερμοκέφαλο για το καλό του. Παντρεμένος (με τον Βούδα, κατά ομολογία Kenshin και Misao) με την πλέον Saitou Tokio.
Fun facts:
1. Tο κάπνισμα το επιστράτευσε ο mangaka σαν το κακό συνήθειο του χαρακτήρα το οποίο αντικατέστησε το ποτό. Ο πραγματικός άνθρωπος κατά κοινή ομολογία το έτσουζε λιγάκι - πολύ - παραπάνω.
2. H Takagi Tokio, αργότερα Saitou Tokio ήταν και η πραγματική γυναίκα του πραγματικού Saitou. Όμως ήταν η δεύτερη. Ποτέ δε μάθαμε τι απέγινε η πρώτη, Shinoda Yaso.
3. Εφόσον ήταν ιστορική φιγούρα, ήταν πιο δύσκολο το έργο του Watsuki εφόσον θα είχε μεγάλο ρόλο στην ιστορία. Έδωσε λοιπόν τη δική του πινελιά, πολύ διαφορετική από τον πραγματικό άνθρωπο. Δέχτηκε πολλά παράπονα γι αυτό.
4. Η τεχνική "Gatotsu"(=the stabbing fang) που χρησιμοποιεί δεν είναι πραγματική μα η έμπνευσή της υπήρξε η πραγματική τεχνική που δημιούργησε ο Hijikata Toushijo, Hiratsuki, μια τελειοποιημένη τεχνική μαχαιρώματος.
O Seta Soujiro, όπως κι ο επόμενος χαρακτήρας, θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν μπει στους "κακούς" όμως σύμφωνα με τη δική μου κρίση, του αξίζει μία θέση εδώ. Γεννημένος από την ερωμένη του πατριάρχη της οικογένειας, υπήρξε αγαπητός γιος μέχρι και τον θάνατό του πατέρα του. Σε μικρή ηλικία λοιπόν έμεινε με τα υπόλοιπα κακάτροπα μέλη της οικογένειάς του που του συμπεριφέρονταν σχεδόν εγκληματικά. Μια μέρα συνάντησε τον καταζητούμενο Shishio καταλάθος. Τρομερός μα δυνατός, ενέπνευσε πραγματικό δέος στον νεαρό. Μετά από λίγο καιρό, η οικογένειά του κατάλαβε πως μάλλον ο μικρός τον περιέθαλπτε και βρίσκοντας αυτό σαν δικαιολογία, έβαλαν μπρος να τον σκοτώσουν και τους δύο. Πάνω στη μάχη χωρίς να το θέλει αλλά και από πλήρη αναγκαιότητα, σκότωσε τον άντρα που τον είχε ακολουθήσει και στο τελος σκότωσε και τους υπόλοιπους. Εντυπωσιασμένος απο το μένος μα και το χαμόγελο του Seta, o Shishio τον πήρε μαζί του, κάνοντάς τον έναν από τους πιο δεινούς ξιφομάχους, ένα από τα υψηλότερα στελέχη των Δέκα Σπαθιών...κι όσον αφορά τον χαρακτήρα, πόσο καλά μπορούσε να εξελιχθεί ένα παιδί ύπο την καθοδήγηση του Shishio; Δεν ένιωθε τίποτα άλλο εκτός από διασκέδαση, όλα τα συναισθήματά του καταπιέστηκαν, και μόνο το χαμόγελο έμεινε στο πρόσωπό του, άδειο, κρύο. Παρόλα αυτά όμως στο τέλος αναπτύσσει την κριτική του άποψη και διαλέγει να μάθει την αλήθεια με τον δικό του τρόπο.
Fun fact:
1. Για την προσωπικότητά του, ο Watsuki βασίστηκε στον Okita Shoushi. Μάλιστα, το ονομά του είναι ένα λογοπαίγνιο με το παιδικό παρατσούκλι του Okita, Soujiro.
Ο δεύτερος χαρακτήρας που κατά τη γνώμη μου αξίζει να μπει σε αυτόν τον τομέα, είναι ο Yuukyuuzan Anji. Ένας μοναχός που έχει χάσει την πίστη του στον Βούδα, εξαιτίας μιας τραγωδίας - από ανθρώπινο χέρι - πριν πολλά χρόνια, που στοίχισε τη ζωή των ορφανών που πρόσεχε και της γυναίκας που αγαπούσε. Από εκείνη τη στιγμή έκανε τα πάντα για να βρει δύναμη ώστε να αποτρεπούν αυτές οι τραγωδίες στο μέλλον, έστω και ρίχνοντας την κυβέρνηση. Μεταμορφόθηκε κυριολεκτικά μα και μεταφορικά εφόσον άλλαξε ριζικά από φιλειρηνικός, χαμογελαστός άνδρας, σε ένα κινητό βουνό δύναμης και αυτοσυγκέντρωσης. Προτιμά την μάχη σώμα με σώμα κι ελπίζει στην καλυτέρευση του κόσμου ΄ λανθασμένα, διάλεξε τον Shishio για να το πραγματοποιήσει αυτό το ιδανικό, ένα δυνατό μέλος των Δέκα Σπαθιών. Ο άνθρωπος που δίδαξε στον Sano - καταλάθος - την τεχνική του.
Fun facts:
1. Η έμπνευση για τον τρόπο που θα μοιάζει ο Anji προήλθε από έναν τραγουδιστή ονόματι Anji. Φορούσε μπαντάνα, είχε ξυρισμένο κεφάλι, και είχε σκιά κάτω απ'τα μάτια του, όπως κι αυτός ο χαρακτήρας. Μόνο που τον σχεδίασε αρκετά πιο μυώδη.
2. Ο Anji πρέπει να είναι ο πιο μυώδης χαρακτήρας σε ολόληρο το manga, με δεύτερο αν και πολύ κοντά, τον Hiko Seijuro.
Εδώ να πω πως τραβάω τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ αντι-ήρωα/ανταγωνιστών και "κακών" με τις προθέσεις τους σαν μπούσουλα, μα και τον τρόπο που ξεκίνησαν. Επίσης, τη σημαντικότητά τους στην κάθε υποπλοκή στην οποία βρίσκονταν. Πχ, ο Chou που κατέληξε να δουλεύει σαν πράκτορας του Saito δε συμπεριλαμβάνεται εφόσον οι προθέσεις του ποτέ δεν ήταν αγνές και προσπάθησε να σκοτώσει ένα μικρό μωρό μόνο και μόνο για ν'αποκτήσει κι αργότερα να δοκιμάσει ένα σπαθί.
The villains.
Τα καθάρματα, οι αχρείοι, αυτοί που κάνουν την πλοκή να προχωρά με τον δικό τους μοχθηρό τρόπο. Αυτοί που σίγουρα δε θα ήθελες να δεις σε μια πλατεία, μέρα μεσημέρι, όχι μόνο σε ένα σκοτεινό σοκάκι.
Πρώτος και καλύτερος νομίζω δικαίως πρέπει να αναφερθεί ο Shishio Makoto, ο άνδρας με τους επιδέσμους όπως φαίνεται και στην φωτογραφία τους οποίους απέκτησε εξαιτίας των Meiji όταν πήγαν να τον κάψουν ζωντανό. Τι μπορεί να πει κανείς γι αυτόν τον χαρακτήρα που επιβίσε από κάτι τέτοιο; Από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν απολαυστικό να βλέπεις την κακία, τη μοχθηρία του, την επιθετικότητά του. Ένα ηφαίστειο συναισθημάτων που πάντα έβραζαν κάτω από την επιφάνεια, κι εν τέλη έσκασε στο τέλος! Με μία τελική σκηνή εφάμιλλη της αγωνίας και της δύναμης που έχτιζε η εμφάνιση μα και η συμπεριφορά του, έχουμε μία ένωση ευφυίας, εξαιρετικής μυικής μα και πνευματικής δύναμης, δογματισμού και απολυταρχίας. Με το μότο του να είναι "οι αδύναμοί είναι τροφή για τους δυνατούς", εκτιμά και σέβεται μόνο αυτούς που έχουν αποδείξει τον εαυτό τους. Εφόσον εκλαμβάνει τον εαυτό του σαν τον δυνατότερο βέβαια, - γι αυτό και του αξίζει η κυριαρχία της χώρας, στο μυαλό του - θεωρεί όλους τους άλλους κατώτερους. Εξαίρετος κριτής χαρακτήρων, τόσο που ανταγωνίζεται τον Saito, ξέρει να χειραγωγεί και να χρησιμοποιεί τους γύρω του. Αυτό δεν τον κάνει λιγότερο παράτολμο, κάθε άλλο. Χαίρει της απόλυτης υποστήριξης των ανθρώπων γύρω του και σαν ηγέτης της οργάνωσής του, διοικεί με πυγμή κι αγριότητα. Tα Δέκα Σπαθιά είναι η ελίτ ομάδα του. Από τους δυνατότερους ξιφομάζους που έχει να δείξει το manga.
Fun facts:
1. Πετάει φωτιές. Αν κι όχι σαν δράκος, πετάει φωτιές.
2. Το σχέδιό του ήταν εμπνευσμένο από τον Αοnuma Shizumo, της ταινίας Clan of the Dog god (Inukami-ke no Ichizoku).
Μετά τον Shishio θα ήταν αμέλεια αν δεν τοποθετούσαμε την Κomagata Yumi, ερωμένη και θερμή υποστηρίκτής του Shihio, η όμορφη γυναίκα στην αγκαλιά του στην εικόνα μα και πάντα κάπου δίπλα του στο manga εφόσον σπάνια έφυγε απ'το πλάι του, κι όχι μόνο γιατί τον γιατροπόρευε. Οϊράν - ανώτερος βαθμός γκέισας - στο παρελθόν, κάτι παραπάνω από αγανακτησμένη στο παρόν, ερωτευμένη με τον Shishio εξαιτίας του δέους που προκαλεί, τη δύναμή του μα και τις πολιτικές του πεποιθήσεις, παρά την εμφάνισή του. Αηδιασμένη από τον τρόπο που η κυβέρνηση Meiji χειρίστηκε μια νομική υπόθεση, στην οποία οι εργαζόμενες γυναίκες στις περιοχές της απόλαυσης ήταν λιγότερο σημαντικές κι από κανονκές αγελάδες, αυτή η πανέξυπνη γυναίκα αποφάσισε να τα αφήσει όλα πίσω. Έχει δείξει την ικανότητα να χειρίζεται τηλέγραφο με ευκολία ενώ σίγουρα έχει όλες τις ικανότητες που ήταν αναμενόμενο από μία γυναίκα της δικής της θέσης - γνώση γραφής, μουσικού όργανου, θέματα της επικαιρότητας -. Η μεγαλύτερη λύπη της είναι που δε μπορεί να είναι χρήσιμη μαχητικά στον άντρα που αγαπάει.
Fun fact:
1. Την αγαπάει κι αυτός.
Απ'τα Δέκα Σπαθιά, κι εκτός από τους δύο που ήδη αναφέρθηκαν, για μένα οι πιο αξιοσημείωτοι είναι άλλοι πέντε. Πρώτος είναι o oo-kama Honjo Kamatari. Ντύνεται και συμπεριφέρεται σαν γυναίκα, μα είναι βιολογικά άνδρας. Αγαπάει πολύ τον Shishio, μα ξέρει πως ποτέ δεν πρόκειται να έχει ανταπόκριση όπως η Yumi, την οποία ζηλεύει. Ζηλεύει και τον Seta εφόσον είναι ο δεύτερος δυνατότερος - άρα πιο χρήσιμος - μέσα στην οργάνωση και θέλει να είναι αυτός ο πιο χρήσιμος στον Shishio, αλλά έχει αποτύχει και στα δύο μέτωπα. Αρκετά δυνατός κι αποφασισμένος αλλά με μια κλίση στην απαισιοδοξία, παρά την χαρούμενη φαινομενικά διάθεσή του.
Εξίσου αξιοσημείωτο εδώ είναι καλό να πούμε πως ο χαρακτήρας ποτέ δεν μειώνεται εξαιτίας της ρομαντικής ή/και της ενδυματικής επιλογής του από τους άλλους χαρακτήρες σε κανένα σημείο του manga. Μάλιστα είναι κάτι που απλώς υπάρχει. Η μόνη που στην αρχή σοκαρίζεται είναι η Misao που εν τέλη κι αυτή λέει "δεν καταλαβαίνω το να ντύνεσαι σαν το άλλο φύλο, μα το να θέλεις να μάχεσαι γι αυτόν που αγαπάς, αυτό το καταλαβαίνω".
Fun facts:
1. Okama σημαίνει τραβεστί ή ομοφυλόφιλος στα Ιαπωνικά. Kama σημαίνει δρεπάνι. Το όπλο επιλογής του Kamatari είναι ένα μεγάλο δρεπάνι (και είναι ομοφυλόφιλος).
2. Το μοντέλο του Watsuki ήταν η Ikari Yui - στο παρουσιαστικό - από το Neon Genesis Evangelion. To concept του χαρακτήρα, λέει πως το οφείλει στον Eiichiro Oda, δημιουργό του One Piece.
Ένας ακόμα πιστός, o πιο πιστός, ακλόνιτος και λίγο ανισόρροπος υποστηρικτής του Shishio, μέλος των Δέκα Σπαθιών χωρίς να πολεμάει στ'αλήθεια, είναι ο Sadojima Houji. To μυαλό των λογιστικών της επιχείρησης, επικεφαλής της επιμελητείας της οργάνωσης υπήρξε κάποτε υψηλά ιστάμενος στην κυβέρνηση Meiji, που πιο άξιο μέσα στην κυβέρνηση από τον Shishio δε βρήκε. Ανικανοποίητος από τις αποφάσεις των Meiji και του έκλυτου βίου που πολύ διεξήγαγαν, αποφάσισε να ακολουθήσει κάποιον που είχε μια σχηματισμένη ιδεολογία, όσο σκληρή και να 'ταν. Οργανωτικός, έξυπνος, και ιδεαλιστής, υπήρξε το δεξί χέρι του Shishio επάξια.
Fun fact:
1. Το ψευδώνυμό του ήτανε Hyakushiki no Houji, δηλαδή, ο Houji των χιλίων αισθήσεων, εξαιτίας της οξυδέρκειάς του και την ικανότητά του να διαβάζει καταστάσεις.
Ο τρίτος άντρας που θα αναφερθεί, είναι ο Uonuma Usui. Tυφλός, εκδικητικός και μικρόψυχος, ο Usui δεν έχει απολύτως καμία πίστη στον Shishio. O μόνος λόγος που μένει κοντά του είναι για να τον σκοτώσει, εφόσον ο Shishio υπήρξε ο λόγος που έχασε την όρασή του. Εξιατίας αυτού τον εξορίσανε οι άνθρωποι που τον προσέλαβαν κι έτσι έμεινε μόνος του. Σχεδόν νεκρός, ανακάλυψε πως είχε μεγεθυνθεί σε υπεράνθρωπα επίπεδα η ακοή του. Από τότε την χρησιμοποιεί για να παλεύει, μπερδεύοντας τους εχθρούς του, κάνοντάς τους να νομίζουν ότι έχει μαγικές δυνάμεις. Σκοτώνει πιο αδύναμους ανθρώπους απ'αυτόν μόνο και μόνο γιατί μπορεί, είτε συμμάχους είτε όχι, εφόσον δε μπορεί να σκοτώσει τον Shishio - γιατί είναι δυνατότερος -. Την εξαίρετη ακοή του την έχει ονομάσει το "Μάτι του Μυαλού"(Mind's eye).
Fun facts:
1. Toν φωνάζουν το Τυφλό σπαθί - γι αυτονόητους λόγους -.
2. Η ιδέα για έναν τυφλό εχθρό ήρθε από έναν βοηθό του Watsuki.
3. To σχέδιό του βασίστηκε στον Tao Pai Pai από το Dragonball ενώ η ασπίδα από κέλυφος χελώνας που κρατάει είναι έμπνευση, άμεση αναφορά και φόρος τιμής στον Master Roshi από το ίδιο anime.
O τέταρτος και πιο μυστήριος χαρακτήρας που θα αναφερθεί εδώ, είναι ο Fuji of the Hagun. Είναι ένας γίγαντας και στην ουσία είναι το μισό μέλος των Δέκα Σπαθιών εφόσον το άλλο μισό είναι ο παππούς που τον ελέγχει, Saizuchi of the Hagun. Εκτός από το μέγεθός του που σίγουρα είναι αξιομνημόνευτο, ο χαρακτήρας του, ο διαφορετικός άνθρωπος που όλοι τον καταδίωκαν και προσπαθούσαν να τον σκοτώσουν μόνο και μόνο γιατί είναι τεράστιος, και πόσο μεγάλη διαφορά έκανε η αντιμετώπισή του από τον Ηiko σαν πραγματικό πολεμιστή κι όχι απλώς ένα τέρας, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Γιατί το σώμα του είναι ανθρώπινο, μιλάει κανονικά, απλώς το μέγεθός του είναι τεράστιο. Κι έκλαψε όταν κάποιος για πρώτη φορά του μίλησε σαν ίσος προς ίσο, ενώ είχε και την ευχαρίστηση μιας καλής μάχης.
Γι άλλη μία φορά, θα σημειώσω πως είναι πολύ καλό το γεγονός ότι ο Watsuki έκανε τόσο κόπο να παρουσιάσει τα συναισθήματά του μα και τον ίδιο τόσο ανθρώπινα, ενώ είναι όμορφος ο συμβολισμός που χρησιμοποίησε με την πανοπλία: όσο την φορούσε, δηλαδή δεν αφηνε ανθρώπους να τον δουν γι αυτό που είναι από τον φόβο του πως θα του κάνουν κακό, φαινόταν σαν τέρας. Όταν εκδύθηκε τους δισταγμούς του, με το που του μίλησε κάποιος σαν να ήταν κι αυτός άνθρωπος, έπεσε και η πανοπλία. Είναι γενικώς ένας ωραίος συμβολισμός τις επιπτώσεις που έχει στους ανθρώπους που η κοινωνία απορρίπτει επειδή είναι διαφορετικοί.
Fun facts:
1. Το πραγματικό του όνομα είναι άγνωστο.
2. Η έμπνευση για τον χαρακτήρα προήλθε από τους γίγαντες στην ταινία του Studio Ghibli, Nausicaa of the Valley of the wind. Επίσης από τους Νορβηγικούς μύθους για τους Frost Giants, εφόσον του άρεσε η ιδέα του ότι μπορεί κάποιος να φαίνεται τέρας μα αυτό δε σημαίνει ότι είναι.
Τελευταίος μα καθόλου καταϊδρωμένος είναι ο Sawagejou Chou, το πρώτο απ'τα Δέκα Σπαθιά που γνωρίζουμε μακριά απο τον Shishio. Ξανθός με τα μαλλιά στην πρίζα, ψηλός, με κόκκινα ρούχα. Αρκετά εγωιστής, αλαζόνας και βίαιος, δεν τον νοιάζει ποιος μπαίνει στον δρόμο του στην αναζήτησή του για μία νέα λεπίδα, ενώ στην κατοχή του έχει πολλά μη-συμβατικά σπαθιά. Θα τους παραμερίσει με τον κακό τρόπο. Δε διστάζει να πάρει όμηρο ένα μωρό γι αυτόν τον λόγο ενώ χρησιμοποίησε το ίδιο μωρό για να εκνευρίσει τον πρωταγωνιστή--κάτι αρκετά απερίσκεπτο που έζησε για να το μετανιώσει. Μετά την ήττα του και το τέλος της Kyoto arc, ήρθε να μας πει τι απέγιναν τα υπόλοιπα μέλη των Δέκα Σπαθιών, όντας ελεύθερος ο ίδιος πλέον...εφόσον δέχτηκε να εργαστεί σαν μυστικός αστυνομικός - υπό τις διαταγές του Saitou κάτι που το μαθαίνει μόνο ο αναγνώστης -.
Fun facts:
1. Το ψευδώνυμό του είναι Sword Hunter Chou(=Κυνηγός Σπαθιών Chou)
2. Το σχέδιο του Chou έγινε πολύ πριν γραφτεί αυτό το manga και υποτίθεται ότι θα ήταν ένας εξωγήινος.
3. H διάλεκτος που χρησιμοποιεί είναι η τυπική διάλεκτος του Kansai.
Ένας ακόμα μεγάλος κακός που αξίζει να σημειωθεί είναι ο Yukishiro Enishi, αδερφός της Yukishiro Tomoe, που επέστρεψε για την προσωπική του εκδίκηση στην χώρα. Με τη μεριά των Tokugawa στον πόλεμο για κανέναν άλλο λόγο εκτός του ότι ήταν η αδερφή του, μπήκε κι αυτός στα τεκτενόμενα μόνο και μόνο για να τη βοηθήσει. Μάρτυρας του θανάτου της αδερφής του, τα μαλλιά του άσπρισαν εν μία νυκτί. Εμμονικός με την Tomoe, έκανε τα πάντα για να επιβιώσει, μέχρι που πήγε στη Σανγκάη. Διέπραξε τρομερά εγκλήματα από κακία και θυμό, κι όλα αυτά μόνο και μόνο για να καταφέρει να επιστρέψει μια μέρα δυνατός στην Ιαπωνία και να εκδικηθεί τον δολοφόνο της αδερφής του, τον Hitokiri Battousai. Εμμονικός γενικώς, δυνατός, αιώνιος τσατίλας, το χρησιμοποιεί σαν όπλο στο μέλλον. Αν και δείχνει ευδιάθετος όταν μιλά με τους άλλους υπάρχει μια γενική αδιαφορία για όλους εκτός από τον στόχο του.
Fun fact:
1. Ο παραλληλισμός του με Τίγρη και του Kenshin με τον Δράκο είναι σωστός, εφόσον οι δύο άντρες αντιπροσωπεύουν αυτό το μοτίβο με το μαχητικό τους στυλ - ο Enshin βασίζεται στις δυνατές επιθέσεις, ενώ ο Kenshin στην ευκινησία και ταχύτητά του - ενώ και οι σωματότυποί τους το υποστηρίζουν - ο ένας είναι μυώδης και στηρίζεται στην ωμή δύναμη ενώ ο άλλος είναι ευέλικτος και λεπτός. Ακόμα, ο ένας πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του Δυτικά, Σανγκάη, ενώ ο άλλος ανατολικά, Ιαπωνία.
Η τελευταία καταχώρηση σε αυτόν τον τομέα θα είναι πολλαπλή: ο Gein, τα αδέρφια Hiruma, Kihei και Gohei καθώς και ο Yatsume Mumyoui αξίζουν μια αναφορά κατά τη γνώμη μου, καθώς η εμφάνισή τους, η επιμονή τους ή τα ιδανικά τους είναι αρκετά χιουμοριστικά ή ιδιαίτερα. Ξεκινώντας με τον πρώτο, ο Gein είναι ένας μεγάλος σε ηλικία άνδρας, που έχει ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος της φτιάχνοντας της καλύτερες μηχανές-μαριονέτες. Φτιαγμένες από ένα κράμα δέρματος, οργάνων κι αίματος, σε συνδυασμό με τα μηχανικά κομμάτια, είναι εντυπωσιακά αλλά μάλλον φριχτά τα δημιουργήματά του. Ψάχνει να βρει την ομορφιά μέσω των μηχανών του - αποκάλεσε φιλιστίνο τον Aoshi όταν δεν εκτίμησε την "κούκλα" του -.
Tα δύο αδέρφια, το ένα συμπληρώνει το άλλο, εφόσον ο ένας είναι μεγάλος και δυνατός, οι μυς, ενώ ο άλλος είναι ο δολοπλόκος, το μυαλό. Εμφανίζονται τρεις φορές κατά τη διάρκεια της ιστορίας, σε πολύ διαφορετικά μέρη, αλλά πάντα στο χιουμοριστικό κομμάτι, παρότι τα εγχειρήματά τους και οι προσωπκότητές τους είναι εγκληματικές. Μα σε έναν κόσμο που υπάρχουν τόσο ισχυροί άνθρωποι, αυτοί οι μικροαπατεώνες είναι κυριολεκτικά η τελευταία τρύπα του ζουρνά. Παραμένουν μοχθηροί όμως και πολλοί άνθρωποι σίγουρα τα έχουν βρει σκούρα εξαιτίας τους.
Τέλος, ο Yatsume είναι ένας περίεργος τύπος, από την οικογένεια των μεταλλωρύχων χρυσού Yatsume που χρησιμοποιούν τεχνικές επιμήκυνσης του σώματός του. Τα άκρα του είναι πολύ πιο μακριά απ'το κανονικό, ειδικά το αριστερό του χέρι, ενώ τα δόντια του κοφτερά. Φαίνεται να είναι περήφανος για τον τρόπο που είναι το σώμα του, αλλά εύκολα προσβάλλεται όπως όταν ο Saito τον αποκαλεί τέρας εξαιτίας αυτής της εμφάνισης. Εξαιτίας αυτής της τεχνικής παρόλα αυτά, δεν τον βλέπουμε ποτέ να στέκεται όρθιο, πάντα με τα πόδια λυγισμένα.
Fun facts:
1. Ο Watsuki βασίστηκε πάνω στον Αμερικάνο κατά συρροή δολοφόνο Edward Gein, o οποίος έβγαζε το δέρμα των θυμάτων του - το οποίο έκλεβε από τάφους - και το έκανε μάσκες και τρόπαια.
2. Για τον νεαρό εύθικτο Yatsume, έμπνευση υπήρξαν οι δουλειές της Marvel, η μάσκα του προσώπου μοιάζει αυτή του Wolverine ενώ το υπόλοιπο σώμα και εμφάνιση μοιάζουν με τον Venom, από τον Amzing Spiderman.
Τώρα που υπάρχει μια γενική ιδέα, θα ήταν ενδιαφέρον να μιλήσουμε για τις σχέσεις μεταξύ τους. Το πρωταγωνιστικό κουαρτέτο είναι πολύ δεμένο απ'την αρχή, σε μεγάλο βαθμό συντονισμένο. Έχουν καλή χημεία μεταξύ τους και η γραφή του Watsuki σε αφήνει με την αίσθηση ότι παρακολουθείς μια ομάδα φίλων να συζητάνε κι όχι χαρακτήρες σε ένα manga. Ο Kenshin, αν και στην αρχή είναι πολύ επιφυλακτικός με όλους, σιγά-σιγά αρχίζει να ανοίγεται ενώ κατά τη διάρκεια και μετά την Kyoto Arc, φαίνεται η εμπιστοσύνη του στους φίλους του να έχει εδραιωθεί. Κυρίως με τον Sano φαίνεται αυτή η αίσθηση ισότητας κι εμπιστοσύνης, ενώ με τον μικρό Yahiko θυμίζει περισσότερο σχέση πατέρα και γιου, ή τουλάχιστον μεγάλου - μικρού αδερφού. Με την Kaoru έχουν δημιουργήσει έναν ισχυρό δεσμό, που αν και απροσδιόριστος εως ένα σημείο, ανθίζει σε ένα όμορφο ρομάντζο, εφόσον και οι δύο αναπτύσσουν συναισθήματα ο ένας για τον άλλον. Ο Yahiko εμπιστεύεται την Kaoru σαν δάσκαλό του καθώς και της τεχνικές της, ενώ σέβεται τη δύναμη του Kenshin σχεδόν ευλαβικά. Ο Sano είναι ο μπαλαντέρ, πάντα εκεί αλλά πάντα κάνει και κάτι δικό του, μα έμπιστος όσο κανείς άλλος. Έχουν μεταξύ τους μια αίσθηση αλληλεγγύης και σταθερότητας που έστω κι αν κλονίστηκε λίγο, επέστρεψε δριμύτερη.
Μα το πιο ενδιαφέρον για εμένα, είναι οι σχέσεις μεταξύ τους και τους ανταγωνιστές/villains αλλά και τις μεταξύ σχέσεις των τελευταίων. Αλληλεγγύη υπάρχει και μεταξύ εχθρών, ενώ καμιά φορά η γραμμή μεταξύ εχθρών και φίλων είναι πολύ λεπτή. Όπως είπε ο ίδιος ο Kenshin μια φορά, αναφερόμενος στον Saito, τον άνθρωπο που δέκα χρόνια πριν ήθελε μετά μανίας να τον σκοτώσει, νιώθει πιο κοντά σ'εκείνον που πέρασε τα ίδια μ'αυτόν στον πόλεμο, παρά με τους ανθρώπους που απαρτίζουν τώρα την κυβέρνηση, για τους οποίους πάλευε. Καμιά φορά οι αντιπαλότητες δημιουργούν την αίσθηση της αδελφικότητας. Η προσωπικότητα του Saito βέβαια είναι δύσκολη από μόνη της κι αυτό είναι φανερό στο ότι ακόμα και η Kaoru τον αντιπαθεί, ενώ ο Sano έχει μια δυνατή αντιζηλία μαζί του. Εφόσον ο ένας κατακρίνει τους τρόπους του ένα μα και οι δύο αναγνωρίζουν τα όποια καλά μπορεί να έχει ο άλλος, αλλά είναι πολύ περήφανοι για να το παραδεχτούνε, η σχέση τους είναι λίγο τεταμένη. Αυτό οφείλεται και στην άχαρη πρώτη γνωριμία του με όλους.
Απ'την άλλη, έχουμε ενδιαφέρουσες ρομαντικές σχέσεις, όπως του πρωταγωνιστή με τις δύο γυναίκες τις οποίες ερωτεύτηκε, την Tomoe και την Kaoru. Η πρώτη τον πλησίασε από εκδίκηση για τον αρραβωνιαστικό της που αγαπούσε, μα αγάπησε κι εκείνον γι αυτό που ήτανε. Ο Kenshin έμαθε για την "προδοσία" της όμως δεν επηρέασε τα συναισθήματά του γι αυτήν. Η Kaoru έτρεξε, δούλεψε και προσπάθησε όσο μπορούσε για να τον κρατήσει κοντά της, κι αυτός με τη σειρά του ανταποκρίθηκε στην συνεχή παρουσία της, ανοίγοντας την καρδιά του μετά από τόσο καιρό. Φυσικά, από τα πιο ενδιαφέροντα δείγματα είναι και η Yumi και ο Kamatari, ερωτευμένοι με τον ίδιο άνθρωπο. Η Yumi είχε ένα πολύ περίεργο δέσιμο με τον Shishio, ο οποίος επέστρεφε τα συναισθήματά της με τον δικό του...σκληρό τρόπο. Όμως αυτή τον ήξερε καλύτερα απ'όλους κι εκείνος την ήξερε καλύτερα απ'όλους και είχαμε το πιο απροσδόκητο αποτέλεσμα ηθελημένης ή όχι θυσίας ή αυτοθυσίας. Αν και σχολιάστηκε νωρίτερα ο Kamatari, θέλω να προσθέσω πως στην ουσία είναι ο μονόπλευρος έρωτας που δεν κατηγορεί και όποια πικρία παρουσιάζεται, είναι ανθρώπινη. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για την Megumi και τα αισθήματά της προς τον Kenshin, που είναι εξίσου ανιδιοτελές και ειλικρινά. Βέβαια, ο Shishio εκμεταλλεύεται τον Kamatari, ενώ ο Keshin όχι.
Γενικώς ο Kenshin και ο Shishio έχουν πολλά κοινά στην ιστορία τους μα είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι εκεί που μετράει: το πώς διαχειρίστηκαν τη θέση του σαν δολοφόνοι της ίδιας πλευράς μάλιστα και τις μεγαλεπίβολες - ή ταπεινές - προθέσεις τους. Και οι δύο ξεκίνησαν απ'την αφάνεια, και οι δύο έγιναν περιβόητοι, και οι δύο ήταν επικίνδυνοι. Μόνο που ο ένας αποφάσισε μόνος του να εξαφανιστεί ενώ τον άλλον τον εξαφανίσανε. Φυσικά οι χαρακτήρες τους δεν έχουν σχέση, όμως θα μπορούσαν ΄ μπορεί κανείς να πει πως ο Shishio είναι η εφιαλτική έκδοση του Kenshin και δε θα είχαν καθόλου άδικο.
Ο Εnishi είναι αρκετά απλός: θέλει εκδίκηση και τη θέλει τώρα. Δε μπορεί να πειράξει ο ίδιος την Kaoru γιατί του θυμίζει υπερβολικά την αδερφή του, αλλά πέρα απ'αυτό δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να βλάψει τον οποιονδήποτε. Παίρνοντας με τη βία ό,τι ήθελε από μικρή ηλικία μετά τον θάνατο της αδερφής του, δεν έχει οίκτο για τους νέους, μα δεν είναι ανεξέλεγκτος. Ο στόχος του είναι αυτός ο άνθρωπος που του έκανε το μεγαλύτερο κακό. Το μίσος έχει μείνει κι έχει ριζώσει τόσο βαθιά μέσα του που δεν ξέρει πώς να ζήσει χωρίς αυτό. Τον κινεί και τον οδηγεί και είναι τόσο σίγουρος για τον εαυτό του που αν χάσει τη λεία του ή από τη είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι θα "σπάσει". Παρόλα αυτά, η Kaoru επιχειρεί να τον καταλάβει και γιατί θα είναι προς όφελός της, μα και γιατί τον λυπάται.
Τέλος, έχουμε τον Aoshi. Η διαστρεβλωμένη ματιά του στην πραγματικότητα και η παγωμένη του εμπάθεια, γίνονται ακόμα πιο έντονες όταν οι φίλοι του πεθαίνουν προστατεύοντάς τον. Έχει ήδη παρατήσει όλους τους άλλους πριν και τώρα με τον χαμό αυτών, φαίνεται να χάνει πλήρως την επαφή. Χάνεται για καιρό μέσα στα βουνά, πνίγεται στην λύπη και τη λύπησή του, μέχρι που επανέρχεται με την ακόμα πιο λοξή λογική ότι πρέπει να σκοτώσει τον δυνατότερο για να φέρει ειρήνη στους φίλους του. Εφόσον πεθάνανε γι αυτόν, δεν έχει περιθώρια παρά να γίνει ο καλύτερος γι αυτούς κι ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό είναι να νικήσει - σκοτώσει - τον καλύτερο. Κάπως έτσι καταλήγει να κυνηγά μανιωδώς τον πρωταγωνιστή, να βλάπτει αυτούς που τον αγαπάνε κι εν τέλη να διαλέγει τον άνθρωπο που ξέρει ότι οι προθέσεις τους δεν είναι τέτοιες που τον νοιάζουν.
Εκεί μπαίνει και η Μisao που ναι μεν αγαπάει τον Aoshi, μα αγαπάει και τον Okina κι όταν ο πρώτος βλάπτει τον δεύτερο διαλέγει να πάρει την αρχηγία και να κηρύξει τον Αoshi ως εχθρό. Αποφασιστική κι απόλυτη, συνεχίζει τα καθήκοντά της. Κι όμως, όταν εν τέλη ο Kenshin τους λέει πως θα φέρει τον Aoshi πίσω, κλαίει γιατί δεν έπαψε ποτέ να νοιάζεται γι αυτόν.
Βέβαια, και η Kaoru είναι ψυχικά δυνατή και δυναμική, ενώ η πραγματική της λειτουργία ήταν αυτή της κόλλας, που κρατούσε τα πάντα μαζί. Έχει βλέψεις και ζωή εκτός του "άντρα" που ήρθε στη ζωή της. Αυτό ισχύει και για τις περισσότερες γυναίκες του manga, και παρόλο που καμία γυναίκα δεν είναι πιο ισχυρή από έναν άνδρα, βλέπουμε πως και πάλι χαίρουν τον ίδιο σεβασμό απ'τους άλλους, ενώ δε μπαίνουν στην άκρη για να κάνουν χώρο για τους άλλους.
Χαρακτήρας Εναντίων Χαρακτήρα.
Himura Kenshin Vs Jin'Eh
Αν και ο Jin'Eh ποτέ δε μου άφησε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση εκτός του τρελού κακού για να είναι κακός, η μάχη του με τον Kenshin θεωρώ πως είναι σημαντική για τον κύριο λόγο του ότι βλέποουμε τον Battousai, τον παλιό εαυτό του Kenshin - και ίσως τη δεύτερή του προσωπικότητα στην ουσία - για πρώτη φορά. Μέχρι τότε τον είχαμε μόνο ακουστά, ενώ εδώ επιτέλους είδαμε τον μύθο εν δράση. Όχι τόσο καθηλωτική όσο οι επόμενες, σίγουρα η πρώτη που έθεσε τον πήχη πιο ψηλά.
Himura Kenshin Vs Shinomori Aoshi. Round: 1
Ο πρωταγωνιστής μας τα βρίσκει δύσκολα όταν ο εχθρός χρησιμοποιεί κάτι παραπάνω από ένα σπαθί: ένα συνδυασμό πάλης, του kenpou, και kodachi, ένα κοντό σπαθί. Είναι μια μάχη που περιμέναμε καιρό και μας ανταμείβει. Το σχέδιο έχει βελτιωθεί κατά πολύ κι αυτό βοηθάει.
Himura Kenshin Vs Saito Hajime
Αφήστε με να σας μιλήσω γι αυτή τη μάχη.
Έχουμε μπροστά μας δύο ανθρώπους που παλιά σκότωναν γι αυτό που πίστευαν και προσπαθούσαν συστηματικά να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο. Δύο καρμικοί αντίπαλοι. Στην χρονική στιγμή που τους πετυχαίνουμε, μόνο ο ένας απ'αυτούς είναι στην ίδια καλή κατάσταση όπως στο παρελθόν κι αυτός είναι ο Saito. Mε τον όρκο του να μην ξανασκοτώσει, η μαχητική του δύναμη εναντίων στον συγκεκριμένο αντίπαλο είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι του τι ήτανε. Όμως όσο η μάχη συνεχίζει, με το κάθε χτύπημα, με κάθε χλευασμό, βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να βυθίζεται όλο και περισσότερο στην αίσθηση από δέκα χρόνια πριν και να μεταμορφώνεται στον Hitokiri Battousai. Η μάχη γίνεται σοβαρή. Και οι δύο πάνε για το θανάσιμο χτύπημα, κανείς δεν χαρίζεται στον άλλο. Άφθονη βία, αίμα και αυτοσχέδια όπλα. Ο μόνος λόγος που μένουν και οι δυο ζωντανοί μέχρι το τέλος είναι γιατί έχουν ξεφύγει από πάμπολλες παρόμοιες καταστάσεις--αγνό ένστικτο επιβίωσης και επιθυμία να σκοτώσουν. Μια πραγματική μάχη από την "Bakumatsu", την περίοδο του εμφυλίου. Απολαυστικά πυρετώδης, η ένταση πάντα στο κόκκινο, σίγουρα θα την ευχαριστηθεί και ο πιο απαιτητικός αναγνώστης. Μια από τις καλύτερες ξιφομαχίες που έχει τύχει να διαβάσω και γενικώς μα και σ'αυτό το manga - η καλύτερη κατά την προτίμησή μου -. Για μέγιστη απόλαυση είναι καλύτερο να ξαναειδωθεί αφού αποκαλυφθούν τα πραγματικά κίνητρα του Saitou - και να ξαναειδωθεί γενικώς γιατί το αξίζει -.
Sagara Sanosuke Vs Yuukyuuzan Anji
H μάχη των δύο γολιάθ. Ο πιο πεισματάρης καβγατζής με τον πιο αποφασισμένο πρώην μοναχό. Έντονη μάχη, οι αναμνήσεις του Anji μόνο βοηθούν να αυξήσουν την ένταση που δημιουργείται, εφόσον είναι πλέον και οι δύο συναισθηματικά μα και σωματικά εκτεθειμένοι. Εντυπωσιακές τεχνικές, καταστροφή του σκηνικού, μαθητής εναντίων δασκάλου αίσθηση. Αξίζει όχι μόνο το μελάνι της μα και τον χρόνο μας.
Saitou Hajime Vs Uonuma Usui
Μάχη-έκθεση για την ηθική του πρώτου και τα κίνητρα του δεύτερου, αλλά και τ'αντίστροφο, η μάχη περνάει από το επίπεδο της φυσικής στη νοητική με έναν απλό τρόπο. Εξαιρετικά βίαιη, ιδιαιτέρως η κατάληξή της.
Hiko Seijuro Vs Hagun no Fuji
Η μοναδική μάχη του δασκάλου του Kenshin, μικρή και γρήγορη, αλλά σίγουρα την ευχαριστιέσαι. Ένας άντρας εναντίων ενός γίγαντα και πάλι ο γίγαντας φαίνεται λίγος εν παρουσία αυτού του ανθρώπου. Η αλαζονεία του πλέον φαντάζει κάτι παραπάνω από δικαιολογημένη ενώ ο τρόπος που κάνει μάθημα στον εχθρό του για το τι πρέπει να κάνει για να είναι καλύτερος ταυτόχρονα με την επίδειξη δύναμης του ίδιου, μας χαρίζουν ένα απαραίτητο διάλειμμα από τα πιο σοβαρά τεκτενόμενα.
Himura Kenshin Vs Shinomori Aoshi. Round: 2
Αυτή η μάχη στην ουσία είναι το πραγματικό τέλος της προηγούμενης, το τέλος της αναζήτησης του Aoshi, το τέλος της μανίας του και η αρχή της νέας του ζωής. Βλέπουμε για πρώτη φορά και τη νέα τεχνική του πρωταγωνιστή μας σε πραγματική δράση και είναι τόσο καλή, όσο θέλαμε. Οι υπόλοιπες τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι πολύ ενδιαφέρουσες και το αποτέλεσμα αποσπάτε μετά κόπων, αν και λιγότερων βασάνων.
Himura Kenshin Vs Seta Soujiro
Ιδιοφυίας εναντίων νεότερης ιδιοφυΐας. Ο άνθρωπος που μπορεί να διαβάσει την κατεύθυνση του σπαθιού σου από την έκφραση του προσώπου σου ενάντια στον μονίμως χαμογελαστό κι "αδιάβαστο" ξιφομάχο. Θεϊκή ταχύτητα εναντίων θεϊκής ταχύτητας. Άντρας που επιτέλους βρήκε την ισορροπία του εναντίων ψυχικά διαταραγμένου νέου. Τι να μην αγαπήσουμε;
Himura Kenshin Vs Shishio Makoto
Μου φαίνεται κάπως αυτονόητο πως αυτή η μάχη θα είναι δω, εφόσον προετοιμαζόταν για...81 ολόκληρα κεφάλαια. Υπερπαραγωγή, πολύ αίμα, φωτιές, στάχτες, κάρβουνα, η θέληση των ξιφομάχων κι επιθανάτιες εμπειρίες. Βλέπουμε επιτέλους τον Shishio να πολεμάει και είναι όλα όσα περιμέναμε και παραπάνω. Δεσποτικός, κυρίαρχικός μα και κυρίαρχος, απερίσκεπτος και πάνω απ'όλα τόσο ισχυρός ώστε να δικαιολογεί την τρέλα του.
Himura Kenshin Vs The forest of Barriers
Tα τρία τελευταία κεφάλαια της αναδρομής στο παρελθόν του Kenshin είναι γεμάτα με δράση, μία σειρά από δοκιμασίες ή "φράγματα" για τον πρωταγωνιστή μας να περάσει. Ακλόνητος απ'τον σκοπό του, δε θα φύγει μέχρι να πάρει πίσω τη γυναίκα που αγαπά. Αυτή του η θέληση να συνεχίσει και να συνεχίσει μας προσφέρει την πιο γεμάτη δράση κι αγωνία μίνι υποπλοκή. Απ'την αρχή μέχρι το τέλος, σε κάνει να κρατάς την αναπνοή σου.
Ηimura Kenshim Vs Yukishiro Enishi. Round:1
Εμμονικός με την αδερφή και την εκδίκησή του, σίγουρος για τη νίκη του, ο Enishi προσπαθεί να πετύχει τον στόχο του χωρίς καμία ένδειξη πόνου παρά τις πληγές του. Ο Kenshin υποφέρει συναισθηματικά μα και σωματικά, εφόσον οι δικές του πληγές είναι πιο σοβαρές. Όμως αυτό δεν κάμπτει ούτε τη δική του θέληση και τα παραληρήματα του εχθρού του μόνο τον θυμώνουν περισσότερο - χαρίζοντάς μας μερικά απροσδόκητα και άκρως ικανοποιητικά πάνελ -. Η μάχη διακόπτεται όμως απότομα και πρέπει να περιμένουμε για τη συνέχεια της 50 κεφάλαια αργότερα.
Himura Kneshin Vs Enishi. Round: 2
Η επική κατάληξη της μάχης των δύο αντρών που τα παίρνουν όλα προσωπικά. Έχει ότι περιμένουμε να δούμε, κι άλλα παραληρήματα, κι άλλες εκκλήσεις για λογική, συναρπαστική δράση και τεχνικές. Εκτός από τελευταία μάχη των δύο ανδρών, είναι και η τελευταία του manga.
Σαν μια μικρή σημείωση, εδώ είναι καλό να πούμε πως προσωπικά μου άρεσε πολύ και ο τρόπος που σκηνοθετήθηκε μια μικρή υποπλοκή με κύριο θέμα τον Sanosuke (τόμος 26, κεφάλαια 228 - 234) κοντά στο τέλος που ακόμα κι αν οι μάχες είναι μικρές, και σίγουρα μονόπλευρες δείχνει εύστοχα μέσω της δράσης τι άνθρωπος έχει γίνει ο Sano μέσω της πορείας του με τον Kenshin και τους υπόλοιπους.
Τα αρνητικά.
Το RurouKen είναι ένα πολύ διασκεδαστικό μα όχι τέλειο manga, κανένα δεν είναι. Και τώρα που του έπλεξα το εγκώμιο, είναι καθήκον μου να αναφέρω και τα όποια προβλήματα μπορεί να έχω μαζί του αλλά παραβλέπω γιατί τα θετικά του με ελκύουν περισσότερο.
Όσο και να μη λείπει η δράση, μερικές φορές ίσως είναι περισσότερη απ'ότι χρειάζεται. Ή μάλλον, πιο...αναμενόμενη απ'ότι θα έπρεπε να είναι. Η αγάπη του mangaka για τα βιντεοπαιχνίδια είναι μεγάλη μα και έκδηλη τι περισσότερες φορές μέσα στο έργο του. Πολλές φορές μπορεί κάποιος να αισθανθεί ότι περνάει μέσα από ένα "dungeon" ή μια πίστα που πρώτα πρέπει να νικήσει τους μικρούς χαρακτήρες, που όσο πάνε μεγαλώνουν σε δύναμη, για να έρθει να αντιμετωπίσει στο τέλος το "boss', τον αρχηγό, δηλαδή τον μεγάλο κακό της κάθε υποπλοκής. Αυτό δε σημαίνει ότι οι μάχες είναι βαρετές, απλώς αναμενόμενες.
Όπως και το αποτέλεσμά τους. Με εξαίρεση μίας ή δύο περιστάσεων, πάντα ξέρεις ποιος θα κερδίσει και γιατί, γι αυτό ίσως χάνεται λίγο κάπου η αίσθηση αγωνίας για τη ζωή του πρωταγωνιστή ή των φίλων του. Περνάνε πολλά, το σώμα τους καταστρέφεται, μα πάντα επιστρέφουν στην ενεργό δράση για την επόμενη μάχη, λες και είναι δουλειά τους - ο Sano κι ο Saitou εξαιρούνται γιατί πραγματικά ήταν ή είναι δουλειά τους -.
Εκτός αυτού, μπορούμε να πούμε πως η δομή του κάθε κεφαλαίου και της κάθε υποπλοκής - μικρότερης ή μεγαλύτερης - έχει το ίδιο πρόβλημα. Στα πρώτα κεφάλαια είναι πιο έντονο, όπου περίμενες να γίνει κάτι, να το μάθει ο Kenshin, να κρατήσει μια τυπική απόσταση στην αρχή και στο τέλος να νικήσει χρησιμοποιώντας τη δύναμή του. Φυσικά, η κάθε νίκη συνοδεύεται από ένα μικρό λόγο του πρωταγωνιστή, δείχνοντας το λάθος στους τρόπους του κάθε ανθρώπου που πήγαινε να διαταράξει την ησυχία των απλών πολιτών, μα πάντα γινόταν με τόση καλοσύνη, αυστηρότητα κι εύστοχο σχολιασμό που δε μου πάει η καρδιά να το βάλω στα αρνητικά χωρίς να το δικαιολογήσω.
Το σχέδιο θα μπορούσε να μπει εδώ αλλά αρνούμαι για τα 20 πρώτα κεφάλαια να θεωρήσω το σχέδιο κακό, εφόσον όχι μόνο βελτιώνεται όσο περνάει ο καιρός, μα γίνεται αρκετά καλό αντικειμενικά. Επίσης, θα μπορούσαμε να πούμε πως μερικοί από τους μικρότερους αντιπάλους είναι γραφικοί ή δε χαίρουν της ίδιας εκτίμησης με άλλους, αλλά αυτό είναι λογικό εφόσον ο αριθμός χαρακτήρων είναι τεράστιος άρα αδύνατον να ασχοληθούμε προσωπικά με τον καθένα.
Φυσικά, είναι συνετό να ξεκαθαρίσουμε πως οι τεχνικές ξιφασκίας ή πάλης που χρησιμοποιούνται δεν είναι καθόλου ρεαλιστικές. Είναι σαν υπερδυνάμεις, χωρίς να είναι ακριβώς, αλλά πολλές φορές αγγίζουν αυτό το όριο, εφόσον βλέπουμε τους αγαπημένους μας χαρακτήρες να κάνουν φοβερά πράγματα, που μάλλον θα σκότωναν κανονικούς ξιφομάχους και ανθρώπους.
Τέλος, αν και για κανένα λόγο δε μου έλειψε η γυναικεία παρουσία, η οποία ήταν ικανοποιητική σχεδόν απ'όλες τις απόψεις, θα περίμενα ή θα ήθελα να δω περισσότερες κυρίες να μπαίνουν εμπρός στη μάχη και να βρίσκονται στο ίδιο, κι όχι κατώτερο επίπεδο, με τους καλύτερους των ανδρών πολεμιστών. Κι ενώ αυτό ίσως δικαιολογηθεί από τη θέση που είχαν τότε οι γυναίκες στην κοινωνία και που όντως είναι μεγάλο θέμα στον κύκλο της που η Kaoru διδάσκει ξιφασκία, αν κανείς σκεφτεί τα εξωπραγματικά γεγονότα, δε θα ήταν και τόσο περίεργο. Παρόλα αυτά, it is a man's world. Δεν ενοχλεί αν αναλογιστεί κανείς και το δημογραφικό κοινό του, απλώς το σημειώνω σαν προσωπική επιθυμία.
Συνολικά, είναι ένα αρκετά καλό manga, πολύ υψηλά στις προτιμήσεις του κοινού παγκοσμίως μα και στη δική μου για όλους τους λόγους που αναφέραμε, έχει βάλει δικαίως τη δική του πινελιά στα shounen, ενώ οι χαρακτήρες του είναι αξιομνημόνευτοι. Παρά τα όποια αρνητικά μπορεί να υπάρχουν, τα θετικά του παραπάνω από αντισταθμίζουν στη ζυγαριά. Προτείνετε ανεπιφύλακτα σε όσους είναι λάτρεις της δράσης και των ισχυρών προσωπικοτήτων. Η ιστορία πλέκεται όμορφα με την μυθοπλασία για ένα διασκεδαστικό αποτέλεσμα. Ένας κλασικός τίτλος από την χρυσή εποχή της Jump κι ένα από τα καλύτερα ιστορικά shounen.
Διαβάστε το.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου